(1884 Paris-1966 Valmondois), Fransız yazarı. Takma adı Denis Thévenin'dir. Babası doktordu. Kendisi de tıp öğrenimi gördü. I. Dünya Savaşı sırasında cephe hastanelerinde cerrah olarak çalışan ve savaşın getirdiği acıları yakından gören Duhamel, izlenimlerini "Vie des Martyrs" (Şehitlerin Yaşamı, 1914-1916) ve "Civilisation" (Uygarlık, 1914-1917) adlı öykü kitaplarında dile getirdi. Onu Avrupa çapında tanıtan belgesel nitelikteki bu yapıtlarında, bir hümanist ve barış savunucusu olarak savaş denilen barbarlığa karşı çıktı. Savaştan sonra kendini tamamen edebiyata verdi. Dört kıtayı dolaştı, bu arada Türkiye'ye de geldi. Goncourt Ödülü'nü (1918) ve Fransa Büyük Edebiyat Ödülü'nü (1930) kazandı. Fransız Akademisi üyeliğine kabul edildi (1936). Ününü büyük ölçüde iki roman dizisine borçludur: "Vie et Aventures de Salavin" (Salavin'in Yaşamı ve Serüvenleri, 1920-1932) dış dünyayla kendisi arasında uyum sağlayamayan bir memurun yaşam boyu süren bunalımını anlatır. "La Chronique des Pasquier" (Pasquier'lerin Tarihçesi, 1933-1945) ise, orta sınıftan gelen bir ailenin 1880-1920 yılları arasındaki yaşamını konu alır. Duhamel, yapıtlarında insanca değerlere, insan sevgisine, anlayış ve hoşgörüye dayanan bir dünyanın gerekliliğini vurgulamış, keskin bir gözlemcilikle insan ruhunun duyarlı çözümlemelerini yapmıştır.