(1909 Ahanda/Akçaabat-1989 İstanbul), şair ve yazar. Sıvas Öğretmen Okulu'nu bitirdi, bir süre öğretmenlik yaptı. Gazi Eğitim Enstitüsü öğrencisiyken, TCK'nın 142. maddesine aykırı eylemlerde bulunduğu gerekçesiyle dört yıl tutuklu kaldı (1935-1939). Askerliğinden sonra İstanbul'a yerleşti. 6-7 Eylül olaylarında yine tutuklandı, ancak aklandı. Hece vezniyle başladığı ilk şiirlerini öğrencilik yıllarında yayımlayan ozan, daha sonra "serbest vezin" akımına katıldı ve toplumsal konulara ağırlık verdi. Önceleri Nâzım Hikmet'in etkisindeydi. Toplumsal gerçekleri, doğanın çeşitli izlenimleriyle yansıtarak, dış gerçeği kendi içinde değişik yönlerde zenginleştirmeye çalışan bir düzeye ulaşıp kendi kişiliğini buldu. Son şiirleri May, Papirüs, Türkiye Yazıları dergilerinde yayımlandı. Başlıca yapıtları; "Deniz Feneri" (1937), "Karacaahmet Senfonisi" (1960), "Mapusanemden Şiirler" (1974), "Gecekondumdan Şiirler" (1976), gibi şiir kitaplarıyla "Kutsal İsyan" (1966-1967), "Ateş Yılları" (1968), "Koyun Baba" (1976), "Musa'nın Gecekondusu" (1976) ve kendisine Orhan Kemal Roman Ödülü'nü kazandıran "Kutsal Barış" (1977) gibi romanlarıdır. Ayrıca "İkinci Dünya Savaşı'ndan Edebiyat Anılarına" (1984) adlı bir kitabı vardır.
