Ege Bölgesi'nin İçbatı Anadolu bölümünde il ve bu ilin merkezi olan kent. Aynı bölümde yer alan Uşak ile güneyde, Afyonkarahisar ile güneydoğuda komşudur. Öteki yönlerde Bilecik, Eskişehir, Manisa, Balıkesir ve Bursa illeriyle sınırlanır. Yüzölçümü 12.083 km²
Fiziki coğrafya: Kütahya ili, yer şekilleriyle oldukça sade bir görünüş taşır. Yüzey şekillerini 1.000-1.100 m. yükseklikte düzlüklerle, bu düzlükler üstünde, sürekli bir sıra hâlinde değil, fakat ovalarla kesilmiş bloklar şeklinde ve genel olarak güneydoğudan kuzeybatıya doğru uzanan dağlar oluşturur. Kütahya ili, akarsular bakımından bir "su bölümü alanı" niteliği taşır. Batı ve kuzeyindeki sular Simav ve Kocaçay ile Marmara'ya, güneyde Gediz'e ve doğusunda da Porsuk ile Sakarya'ya akarlar. İklim bakımından daha çok İç Anadolu'ya yakınlık gösterir. Kütahya il merkezinde en soğuk ayın ortalaması 0,3°, en sıcak ayınki 20,4°'dir. Görüldüğü gibi, sıcaklık rejimiyle Ege ve Marmara kıyılarından oldukça farklıdır. Yıllık yağış tutarı 565 mm., en yağışlı mevsimler kış ve ilkbahardır. Yaz en kurak mevsim olmakla beraber, Ege hatta Marmara kıyılarına göre daha yağışlıdır. Ormana ancak dağlık yörelerde rastlanır. En yaygın doğal bitki topluluğu ise, İç Anadolu'yu hatırlatan otsul bozkır bitkileridir. Bugün Türkiye'nin başlıca endüstri kentleri arasında yer alan Kütahya il merkezi, cumhuriyet döneminde kazandığı bu niteliğiyle ilk ve son nüfus sayımları arasında sekiz kata yakın kalabalıklaşmıştır
Ekonomi: Halıcılık, çinicilik gibi geleneksel el sanatlarıyla eskiden beri tanınan Kütahya ili, son yıllarda kazandığı endüstri kuruluşlarıyla Türkiye'nin dikkati çeken yöreleri arasına girmiştir. Sanayideki bu gelişmeyi, özellikle yeraltı kaynaklarının zenginliğine borçludur. Bu kaynaklar içinde ikisi önemlidir: Bor mineralleri (kolemanit) ve linyit. Endüstride son derece çeşitli işlerde kullanılan ve dünyada zaten sınırlı birkaç ülkede bulunan bor minarallerinin Türkiye'de başlıca üretim alanlarından biri de Kütahya'dır (Emet). Türkiye'de yedeklerinin zenginliği ve kalitesi bakımından en önemli linyit yataklarının bazıları Kütahya ili içinde kalır: Tavşanlı dolayları (Seyitömer, Değirmisaz), Gediz ve Domaniç dolayları. Bu yataklardan üretilen linyit, bir yandan Tunçbilek Termik Santralı'nı besler, öte yandan da ülkenin öteki tüketim bölgelerine gönderilir. Endüstri kuruluşlarının en önemlisi Kütahya Azot İşletmeleri'dir. Kimyasal gübre ve yan ürünleriyle Türkiye'nin en büyük kimya endüstrisi kuruluşlarından biridir. İl merkezinde ayrıca çimento, şeker, tuğla-kiremit üreten fabrikalar da vardır. Yine ilin öteki ilçelerinde de bazı endüstri ya da el sanatlarına dayanan imalathaneler kurulmuştur (halı, seccade, konserve, kereste ve birçok maden çıkarma ocakları gibi). Tarım ürünleriyle İç Anadolu'ya benzer. Ege'nin kıyı bölümündeki ve kuzey komşusu Marmara Bölgesi'ndeki çeşitlilik görülmez. Baş ürün tahıl ve şekerpancarıdır. Tahıl üretiminin üçte ikisi buğday, geri kalanı da mısır ve pirinç dahil, öteki tahıllardır. Şekerpancarı üretimi 160.000 ton kadardır. Bu ana ürünler dışında; kenevir, patates, meyve üretimi dikkati çeker. Türkiye'de en çok ceviz üreten illerimizden biridir.
Ulaşım: İl ulaştırmada demir ve karayollarından yararlanır. Eskişehir yönünden gelen demiryolu, il merkezinin 10 km kadar doğusunda, Alayunt istasyonunda ikiye ayrılır: Biri güneye, Afyonkarahisar'a, öteki Kütahya'dan geçerek batıya, Balıkesir'e yönelir. İl merkezi Kütahya birkaç yönden gelen karayollarının düğüm yeridir.
