(İ.Ö. 99 ya da 96 Roma? - 55, ?), Lâtin şair. Tam adı Lucretius Titus Carus'dur. Yaşamı hakkında çok az şey bilinmektedir. Soylu sınıftan olduğu, politika ve iş konularından uzak durduğu sanılmaktadır. St. Jerome (348-420), onun delilik nöbetleri geçirdiğini, şiirlerini iyileştiği dönemlerde yazdığını ve sonunda genç yaşta intihar ettiğini yazar. Aziz Hieronymus, Lucretius'un yapıtlarını, Cicero'nun düzenleyip yayımladığını belirtir. "De Rerum Natura" (Doğa Üstüne) adlı uzun felsefî şiiri, Yunan şair ve düşünürleri Parmenides ve Empdokles'in yapıtları gibi didaktiktir; Epikür fiziğini açıklar. O da Epikür gibi, ahlâk konusuna ilgi duyar. Ona göre insan, atomlardan oluşmuştur ve bu atomlar dağıldığında, insan da boşluğa karışmış olacaktır. Bu nedenle insan, kendini, lükse ve tutkulara kaptırmamalıdır. Lucretius bu yapıtında, bir bilim adamı gibi nesnel davranmasına karşın, lirizmi de unutmamıştır. Yapıt, Epikür felsefesinin kapsamlı bir betimlemesini içerdiği için büyük değer taşımaktadır.
