Yargılama yeri. 1982 Anayasası'nın 9. maddesine göre yargı yetkisi, Türk ulusu adına bağımsız mahkemelerce kullanılır. Anayasa'nın 142. maddesinde de; mahkemelerin kuruluşu, görev ve yetkileri, işleyişi ve yargılama usullerinin yasayla düzenleneceği belirtilir. Türkiye'deki mahkemeler üç bölümde toplanabilir: Üst Mahkemeler (Anayasa Mahkemesi, Yargıtay, Askerî Yargıtay, Danıştay, Askerî Yüksek İdare Mahkemesi, Sayıştay, Uyuşmazlık Mahkemesi); Genel Mahkemeler (Sulh Hukuk, Asliye Hukuk, Sulh Ceza, Asliye Ceza, Ağır Ceza Mahkemeleri); Özel Mahkemeler (İş, Ticaret, Tapulama, Askerî, Disiplin, Sıkıyönetim Mahkemeleri). Mahkemeler tek ya da çok yargıçlı olabilir. Türk hukukunda çok yargıçlı (toplu hâkim) sistem temel alınmakla birlikte, sulh ve asliye mahkemelerinin her iki türünde olduğu gibi, gerekli durumlarda tek yargıçlı mahkemelerinin kurulmasına da olanak tanır. Üst mahkemelerin her biri, kendileriyle ilgili anayasa maddesine dayanarak özel yasayla kurulmuştur. Genel mahkemelerin kuruluşu 1924 yılında çıkarılan bir yasaya dayanır. Özel mahkemeler ise, her biri ayrı kuruluş yasasıyla oluşturulmuştur.
