Yeraltındaki suyun, doğal olarak toprak tabakası üstüne çıktığı su ağzı. Menbalar genellikle engebeli sâhalarda, yamaçlarda çıkar. Yağışlarla toprağa sızan su, killi tabakalara rastlayınca toprak altında birikmeye başlar. Toprağın yamaç kısımlarında, zayıf bulduğu noktalardan yüzeye çıkar. Yağış miktarının çokluğuna göre, kaynak suyu miktarı (debisi) artar. Menbalar, fay vs. çatlaklarından da yüzeye çıkabilir.
Menba suları, toprak altında geçtikleri kayalardan çeşitli mâdenî tuzları alarak beraberlerinde taşır. Su, volkanik sâhadan geçerse yüzeye ısınmış olarak çıkar. Menba suları, içmek için en uygun sulardır. Mâdensel tuz oranları fazla olanlarına "mâden suyu" denir. Erzincan'da ekşi su, Bursa çitli, Tuzla içmeleri böyledir. Yüzeye sıcak olarak çıkan sulara "kaynarca" denir. Kaynarca suları bol metal bileşikleri ve eser miktarda bir kısım radyoaktif maddeler ihtivâ ettiği için, çeşitli hastalıkların tedâvisinde banyolar şeklinde kullanılır. Bursa kükürtlü kaplıcaları, Yalova, Gönen, Kızılcahamam, Çiftehan, Oylat, Erzurum kaplıcaları böyledir. (Bkz. Kaplıca)
Birçok yeraltı suyunun birleşerek, yeraltı ırmakları meydana getirdiği de olur. Akışları düzensizdir. Böyle suların yer üstüne çıktıkları yerlere "yalancı menbalar" veya "voklüz menbaları" denir. Hakikî menbalarda, bölgenin çok uzaklarından toprağa sızarak giren yüzey suları, yer altında uzun bir süre süzülerek temiz hâle gelir. Bu suların debisi ve sıcaklığı, yaz ve kış fazla değişmez. Bu sebeple yazın serin, kışın ılık sanılır. Suları çeşitli organik artıklar ihtivâ ettiğinden makbul değildir.
Menba suları tek bir yerden veya çeşitli noktalardan yeryüzüne çıkarlar. Toprak dikkatli bir şekilde kazılarak suyun hakikî yeri bulunmalı ve yer altına kaçması önlenmelidir. Yakın noktalardan çıkan sular toplanarak küçük bir hazneye alınır.