Nurullah Ataç Kimdir? Hakkında Bilgi

(1898 İstanbul-1957 Ankara)deneme ve eleştirme yazarı. Hammer Tarihi'nin çeviricisi Ata Bey'in oğludur. İlkokuldan sonra dört yıl Galatasaray Sultanisi'nde okudu, dördüncü sınıfından ayrıldı. Kendi kendini yetiştirdi. Fransız dilini bile özel çalışmalarıyla öğrendi. 18 Eylül 1921'de Nişantaşı Lisesi Fransızca öğretmenliği görevine atandı, bir ara (1 Eylül 1925-30 Haziran 1926) Ticaret Bakanlığı'na bağlı Ticaret Müdüriyeti Umumiyesi mütercimliğinde ve aynı bakanlığın Mukavelat-ı Ticariye Tetkik Dairesi Heyet-i Tahririye müdürlüğünde (Temmuz 1926- Ekim 1926) bulundu. Yeniden Millî Eğitim Bakanlığı'na geçerek ilkin Talim Terbiye Dairesi'nde mütercimlik ve İlk Tedrisat Dairesi şube müdürlüğü görevlerinde çalıştıktan (Ekim 1926-Eylül 1927) sonra yeniden öğretmenliğe atandı. Ankara, İstanbul liselerinde, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yabancı Diller Okulu'nda, Gazi Eğitim Enstitüsü'nde (1927-1945) bu görevi sürdürdü. Cumhurbaşkanlığı mütercimliği görevinden emekliye ayrıldı (7 Şubat 1952). Dergâh dergisinde çıkan şiirleriyle (1921-1922) edebiyata başlayan Ataç, Cumhuriyet döneminde Akşam, Milliyet, Vakit, Cumhuriyet, Ulus vb. gazetelerde deneme, eleştiri yazıları yayımladı. Dilimizin arınması yolunda büyük çaba harcadığı bu yazılarında, yeni bir düzyazı biçiminin doğmasına yol açan örnekler verdi. Yer yer, dil açısından en aşırı uçlarda dolaşarak tutucu edebiyat adamlarının karşısına çıktı. Dilimizin arınması, özleşmesi savaşımına katkıda bulundu. Yunan-Lâtin, Fransız, Rus düşün ve edebiyatlarının klasik ve çağdaş yazarlarından yaptığı elliye yakın çeviriyle batı düşün ve sanat akımlarının bilinip yaygınlık kazanmasına çalıştı. Divan şiiri geleneği üzerinde dururken zamanaşımına uğramayan değerleri ele aldı. 1920'lerden sonra çağdaşlaşma sancıları çeken şiirimizin yayılmasına katkıda bulundu. Başlıca yapıtları: "Günlerin Getirdiği" (1946), "Karalama Defteri" (1952), "Sözden Söze" (1952), "Ararken" (1954), "Diyelim" (1954), "Söz Arasında" (1959), "Okuruma Mektuplar" (1958), "Günce" (1960), "Prospero ile Caliban" (1961).