Türk lehçelerinden biri. Özbekistan Cumhuriyeti'nin resmî dilidir. Eski Oğuzcanın Orta Asya kolu olan Özbekçe, şu tarihî aşamaları geçirmiştir:
1) Karahanlıca,
2) Harizmce,
3) Çağatayca,
4) Özbekçe.
Bazı dil bilginleri Çağataycanın bir devamı olan Özbekçeyi Karluk-Harizm Türkçesi grubundan sayarlar. Ali Şir Nevai ile klasik biçimini alan Çağatayca; Buhara (1866), Hive (1873) ve Hokant hanlığının (1876) Ruslar tarafından istilâ edilişinden sonra Türkistan'da yerli ağızların etkisiyle Sartça adıyla kullanılmaya başlandı. 1923'ten sonra Özbekistan'da özellikle kentlerde kullanılan Özbekçe, Çağataycanın yerini aldı. Özbek edebî dilinde, 1929-1930'da Lâtin harfleri, 1940-1941'de Rus (Kiril) harfleri benimsendi. Özbekçenin başlıca ağızları şunlardır:
1) Kıpçak Özbekçesi,
2) Kuzey Özbekçe,
3) Güney Özbekçe,
4) Türkmen Özbekçesi.