Havada süzülerek ilerleyen, motorsuz hava taşıtı. Plânörlerin dış yapısı küçük bir uçağa benzer. İniş hızları düşüktür. Bu yüzden, genellikle plânörlerin altında tek bir iniş takımı tekerleği bulunur. Plânörlerde dümen, pedallar yardımıyla kontrol edilir. Yatmayı sağlayan kanatlar ve yükselme-alçalmayı denetleyen yükseklik dümenleri ise bir levye ya da bir tekerlek aracılığıyla kontrol edilir. Bir plânörün uçuş süresi, uçuş mesafesi ve çıkabileceği yükseklik, hava koşulları, kalkış hızı plânörün tipi gibi değişkenlere bağlıdır. Uygun koşullar sağlandığı takdirde bir plânör, 10 000 m yüksekliğe çıkabilir ve 1300 km yol alabilir. Plânörlerde motor olmadığından, bu araçların kalkış hızına ulaşmaları için yardımcı araçlar kullanılır. En yaygın kullanılan yöntem, plânörün, saatte 100 km hıza ulaşıp 600-700 m yüksekliğe çıkana kadar bir uçakla çekilmesidir.
İlk plânör, 1877 yılında Otto Lilienthal tarafından geliştirildi. Lilienthal, insan taşıyan ilk plânörü de 1891 yılında yaptı. Yaptığı bu plânörle, bayır aşağı koşarak havalanmayı başardı. Bu gelişmelerden sonra plânörler hızla gelişmeye başladı. 1902 yılında Wright kardeşlerin yaptığı plânörde, bir dikey dümen, uçuş sırasında hareket ettirilebilen bir yatay yükseklik dümeni ve kanatların uç kısmının aşağı yukarı hareket etmesini sağlayan bir kanat eğme düzeneği bulunmaktaydı. Bu gelişme, plânör uçuşlarını güvenli bir hâle getirirken, motorlu uçak yapımı için de önemli bir ön hazırlık oluşturdu.