(1920 İstanbul - 1993 İstanbul)şair, öykü ve oyun yazarı. Ortaöğrenimini Işık Lisesi'nde (1937), yükseköğrenimini İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü'nde tamamladı (1943). İlk şiirleriyle yeni edebiyat hareketinin öncü dergileri, Hamle, İnsan, Oluş, Varlık'ta görünen Aksal, bu döneminde yer yer günlük yaşamın çeşitli izlenimlerini yansıtma eğilimi duydu. Yer yer de ölçü ve uyağa bağlı kaldığı kuruluşlarda düşüncenin ağır bastığı temalar işledi. "Şarkılı Kahve"den (1944) sonra, giderek, "bir anlamda gizemci bir görüşle insanı, evreni ve doğayı çözümleme" (Eray Canberk) kaygısı taşıyan şiirler yazdı. Öykü ve oyunlarında "psikolojik ögeler" (Behçet Necatigil) önde göründü. Sabahattin Kudret Aksal, "Gazoz Ağacı" ile 1954'te Sait Faik Hikâye Armağanı'nı Haldun Taner ile paylaştı, "Yaralı Hayvan" ile 1957 TDK Şiir Ödülü'nü, "Kahvede Şenlik Var" ile 1965 Ankara Sanatseverler Derneği En İyi Oyun Yazarı Ödülü'nü, "Şiirler" ile 1979 Yeditepe Şiir Ödülü'nü, "Vav'lar" ile 1985 ENKA Öykü Ödülü'nü , 1990'da Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü'nü kazandı. Aksal'ın bütün eserleri ölümünden sonra yeniden yayımlandı. Şiir kitapları: "Şarkılı Kahve" (1944), "Gün Işığı" (1953), "Duru Gök" (1958), "Bir Sabah Uyanmak" (1962), "Elinle" (1962), "Eşik" (1970), "Çizgi" (1976), "Şiirler" (Bütün kitapları, 1979), "Zamanlar" (1982) "Bir Zaman Düşü" (1984), "Buluşma" (1990). Paul Eluard'dan yaptığı şiir çevirileri: "Ağızda Bir Sevi" (1964). Öykü kitapları: "Gazoz Ağacı" (1954) ve "Yaralı Hayvan" (1956). Oyunları: "Evin Üstündeki Bulut" (1948), "Şakacı" (1950), "Bir Odada Üç Ayna" (1956), "Tersine Dönen Şemsiye" (1958), "Kahvede Şenlik Var" (1965), "Kral Üşümesi" (1969), "Sonsuzluk Kitabevi" ya da "Kuyruklu Yıldız" (1969), "Bay Hiç" (1969), "Sonsuzluk Kitabevi" (1981). Deneme: "Geçmişle Gelecek" (1978), "Başka Yazılar" (1998).