Prunus persica. Gülgillerden, ılıman bölgelerde yetişen, pembe çiçekli bir ağaç. Anayurdu Çin'dir. Çin'den Batı Asya'ya, oradan da Avrupa'ya geçmiştir. Avrupa'ya İran'dan İspanyollar tarafından getirtilmiştir. Bu nedenle Romalılar şeftaliye "Prunus persica" adını vermişlerdir. Günümüzde birçok ılıman iklimli bölgede yetiştirilmekte olan, önemli bir meyve ağacıdır. Şeftali ağacı ortalama 30 yıl yaşar, çok uzun ömürlü bir ağaç değildir. Boyu en fazla 7 m kadar olur. Yaprakları uzun, ucu sivri, düz kenarlı, tüysüz ve koyu yeşildir. Çiçekleri pempe renkli, meyvesi sert, çekirdekli ve etlidir. Türkiye'de en çok Marmara bölgesinde yetiştirilmektedir.
Bol sulu ve tatlı meyvesinin en önemli özelliği kabuğunun tüylü olmasıdır. Bu kadifemsi dokudan hoşlanmayanlar için nektarin denilen tüysüz bir çeşidi de vardır. Çekirdeği tek ve serttir. Çekirdeği kolay ayrılana yarma şeftali, ete yapışık olana et şeftalisi denir. Yarma şeftali genellikle taze meyve olarak tüketilir. Et şeftalisi konserve yapımında kullanılır. Ülkemizde beyaz ve sarı etli olarak bilinen iki türü vardır.
Uzun yaşam ve ölümsüzlük sembolü olarak Çin sanatında çömlek ve porselen dekorasyonunda kullanılmıştır. Çiçekleri kabızlığı giderir ve barsak solucanlarını düşürür. Meyvesi hazmı kolaylaştırır. İdrar yollarını temizler, idrar söktürür.
