Süleyman Hilmi Tunahan (k.s.) Efendi Hazretleri 1888 (Hicri 1305, Rûmi 1304) senesinde -Bugün Bulgaristan sınırları içinde kalan- Silistre'nin Hezargrad kasabasının Ferhatlar Köyü'nde dünyaya geldiler. Babası Hocazâde Osman Efendi, tahsilini İstanbul'da tamamlamış ve Silistre'nin Satırlı Medresesi'nde yıllarca müderrislik etmiş mâruf bir dersiâmdır. Annesinin adı Hatice Hanım'dır. Dedesi ise, Kaymak Hâfız namı ile meşhur bir zat olup 110 yaşına doğru vefat etmiş olan Mahmud Efendi'dir.
Hocazâdeler olarak bilinen bu asîl ailenin ceddi İdris Bey'e dayanır. İdris Bey, Fatih Sultan Mehmed Han tarafından Tuna Han'ı nasbedilmiş ve üstelik kendisine kız kardeşi tezvic edilmiş bir zâttır.
Babası Osman Efendi, İstanbul'da tahsiline devam ederken, dikkate şâyân bir rüya görmüştür. Rüyasında, vücudundan kopan bir parçanın gökyüzüne çıkıp dünyaya ışık saçtığını görür. Gördüğü rüyasını "Sulbünden gelecek bir evladının dünyayı mânen aydınlatacağı" şeklinde tabir eder. Silistre'ye dönünce evlenir. Dünyaya gelen Fehim, Süleyman Hilmi, İbrahim ve Halil ismindeki dört oğlundan rüya tabirine muvâfık düşecek isti'dadı Süleyman Hilmi'de görür. Onun yetişmesi için hususi bir ihtimam gösterir.
Süleyman Efendi Hazretleri (k.s.) ilk tahsilini Silistre Rüşdiyesi'nde ve Satırlı Medresesi'nde yaptı. Daha sonra tahsilini tamamlamak üzere babası tarafından İstanbul'a gönderilir. Babası onu İstanbul'a gönderirken şu tavsiyede bulunmuştu:
Oğlum, Usûl-i Fıkıh ilmine iyi çalışırsan, dininde kuvvetli olursun. Mantık ilmine iyi çalışırsan, ilminde kuvvetli olursun.
İstanbul'da, Fâtih Dersiâmlarından ve devrin meşhûr âlimlerinden Bafra'lı Ahmet Hamdi Efendi'nin ders halkasına oturdu ve 1913 yılında ondan birincilikle icâzet aldı.
1916'da Dârü'l-Hilâfeti'l-Aliyye Medreseleri, Kısm-ı Âli (Sahn) Medresesini bitirdikten sonra 1916'da ihtisâsını (doktora) yapmak üzere Medresetü'l-Mütehassisîn'in (Süleymaniye Medresesi) Tefsir ve Hadis şubesine girdi. İlk iki seneyi muvaffakiyetle tamamlayınca 1918 senesinde yirmi arkadaşıyla birlikte kendilerine -Şeyhülislamlık makamının teklifi ve Padişah Mehmed Vahîdüddin Hân'ın tasdiki ile- İstanbul Müderrisliği Ruûsu verildi. 1919'da Medresetü'l-Mütehassisîn'den birinci derece ile mezun oldu.
Medresetü'l-Mütehassisîn'e girmeden önce Medresetü'l-Kuzât'ın (Hukuk Fakültesi) da giriş imtihânını birincilikle kazandılar. Fakat bunu büyük bir sevinç ile babasına mektupla bildirdiği zaman babasından şu telgrafı alır: "Süleyman, ben seni cehenneme göndermek için İstanbul'a göndermedim."
Pederleri bu telgraf ile kendisine, Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) "Üç kâdî'den ikisi cehennemdedir." meâlindeki Hadîs-i Şerîf'lerini hatırlatıyorlardı.
Süleyman Efendi Hazretleri (k.s.), pederine verdiği cevapta, "Kendisinin aslâ kâdî (hâkim)lik mesleğine sülûk etmeğe niyetli olmadığını, asıl maksadının, devrinin bütün zâhirî din ilimleri sahasında kemâle ermek olduğunu" bildirdi ve Medrese-i Süleymaniye'nin Tefsir ve Hadis kısmından diplomasını alıp Dersiâm olduğu gibi Medresetü'l-Kuzât'tan da mezun olup kâdîlik rütbesini aldılar. Böylelikle devrinin aklî ve naklî ilimlerinde en yüksek dereceyi ihrâz etmiş oldular.
Ezelî takdir olarak Silsile-i Sâdât'ın 33. ve son halkası kendilerinin nasibi olduğundan Seyyidler zincirinin 32. halkası Salâhuddîn İbn-i Mevlânâ Sirâcuddîn (k.s.) Hazretleri'nde mânevî seyr ü sülûkünü tamamladıktan sonra tecelliyâtın büyüklüğünden üstazı kendilerini İmâm-ı Rabbânî Müceddid-i Elf-i Sânî Ahmed-i Fârûkî Serhendî (k.s.) Hazretlerinin nisbeti rûhâniyesine teslim ettiler. Dünyanın şu son zamanlarında ilâhi feyizden nasipleri bulunan insanları yüksek himmetleriyle küfr ü dalâl çukurundan imân ve ihlâs sâhâsına çıkardılar. Halen de çıkarmaktadırlar.
Süleyman Hilmi Tunahan Efendi Hazretleri (k.s.), 16 Eylül 1959 (13 Rebîulevvel 1379) Çarşamba günü dâr-ı bekâ'ya irtihal buyurdular. (Kaddesallâhü sirrahü'l-eaz) Ancak tasarruf ve irşadları tamamıyla ve kemâliyle berdevamdır.
Cenâb-ı Hak sevenlerini ve bütün mü'minleri şefaatlerine nâil kılsın. (Âmin)