Dinî törenler yapılmaya, tanrılara tapınılmaya özgü yerlerin genel adı. Yapı sanatı bilmeyen ilkel topluluklarda tapınmalar, çoğunlukla belirli yerlerde yapılırdı. Şamanlık döneminde göçebe Türkler, dinî törenlerini ve tapınmalarını bir ağaç, özellikle kutsal saydıkları kayın ağacı çevresinde yaparlardı. Hindistan'ın en eski tapınakları, kayalar içine oyulmuş mağaralardı. Yeryüzünün en eski tapınak yapılarının kalıntıları, Yukarı Mezopotamya dolaylarında bulunmuştur. Bunların İ.Ö. 4 bin yıllarında yapılmış oldukları sanılıyor. Tapınakların biçimleri dinlere, dinlerin Tanrı anlayışlarına göre değişir. Çoktanrılı dinlerde, her tanrının tapınağı, o tanrı için yapılan tapınma törenlerine uygun biçimlerde düzenlenmiştir. Yeryüzünün en görkemli yapıları tapınaklar, camiler, kiliselerdir. Eski Amerika yerlilerinin İnka ve Maya uygarlıkları da tapınaklarının görkemli olmasına özen göstermişlerdir. Bu nedenle, mimarlık sanatının gelişip olgunlaşmasında, tapınak yapımının en büyük etken olduğu kabul edilir.