Telsiz haberleşmesi, elektromanyetik dalgalar yardımıyla bilgilerin bir noktadan diğerine gönderilmesi işlemine verilen genel tanımdır. Elektromanyetik dalgalar yardımıyla çalışan telefonlara telsiz telefon; benzer şekilde, elektromanyetik dalgalarla çalışan telgraflara da telsiz telgraf denilmektedir. Telsiz sözcüğü yaygın olarak, kara, hava ve deniz haberleşmesinde kullanılan sistem ve cihazlar için kullanılır. Telsizler, cihazlara göre; el, araç ve sabit telsiz cihazları olarak gruplandırılabilirler. Telsizler ayrıca, çalışma frekanslarına göre, HF, VHF UHF olarak üçe ayrılabilir. Tüm bu gruplandırmalardan ayrı olarak özel kullanım amaçlarına yönelik telsiz cihaz ve sistemleri de vardır. Telsiz cihazlarının kullanılacağı arazi şekilleri ve haberleşme mesafesi, frekans bantlarının seçiminde etkili olmaktadır. Buna göre UHF bandında çalışan bir telsiz sisteminde haberleşme mesafesi birkaç km ile sınırlıyken, HF bandında kıt'alar arası haberleşmeden bahsetmek mümkündür. Telsiz cihazları, telsizin kendisi, besleme ünitesi, anten, anten kablosu ve mikrofon gibi bazı parçalardan oluşur. Bir telsiz cihazı temel olarak şu bölümlerden oluşur:
- Alıcı bölümü
- Verici bölümü
- Çıkış ya da Güç katı
- Kontrol bölümü
- Sentezör
- Ses çıkış katı
- Ara frekans bölümü
Telsiz cihazları, çalışma frekanslarının belirlenmesinde kullanılan teknikler, modülasyon tipleri, bant genişlikleri gibi birtakım teknik özellikler yönünden de farklı özellikler gösterirler. Bir telsiz haberleşmesinin varlığından söz edebilmek için, aynı frekanslarda çalışabilen, teknik özellikleri birbirinin aynı olan en az iki cihaz gereklidir. Haberleşme, verici konumundaki (gönderme yapan) cihazdan çıkarak kablo ve anten aracılığıyla boşluğa yayılan elektromanyetik dalgaların, alıcı durumundaki cihazın anteni ve kablosu yoluyla alıcı cihaza (dinleme yapan) ulaşması şeklinde olur.
