I. Dünya Savaşı sonunda, yenilen Almanya ile savaşı kazanan İngiltere, Fransa, İtalya ve Amerika Birleşik Devletleri arasında imzalanan barış antlaşması (28 Haziran 1919). 18 Ocak 1919'dan başlayarak Wilson, Lloyd George, Clemenceau ve Orlando'nun katılmasıyla Paris'te yapılan görüşmelerde hazırlanan antlaşma metni 7 Mayıs'ta Alman heyetine sunuldu. Almanların karşı önerileri reddedildi. Fransa'nın el altında ilettiği Kayzer'e ve Alman generallerine dokunmama garantisi üzerine Weimar Ulusal Meclisi 22 Haziran'da antlaşmayı onayladı. Antlaşma 15 bölümde toplanmış 440 maddeden oluşuyordu.
Önemli maddeleri şunlardır:
1) Almanya, Alsace-Lorraine'i Fransa'ya; Eupen ve Malmédy'yi Belçika'ya; Schleswig-Holstein'ı Danimarka'ya; Yukarı Silezya'yı Çekoslovakya'ya; Doğu Silezya, Poznan ve Batı Prusya'yı Polonya'ya; Danzig ve çevresini Milletler Cemiyeti'ne, Memel'i Litvanya'ya; sömürgeleri olan Kamerun ve Togo'yu Fransa ile İngiltere'ye; Güneybatı Afrika sömürgelerini Güney Afrika Cumhuriyeti'ne; Yeni Gine'yi Avustralya'ya; Samoa Adaları'nı Yeni Zelanda'ya; Pasifik'te ekvatorun kuzeyinde yer alan Alman adalarını, Kiao Çeu Bölgesi'ni ve Şanfung'u Japonya'ya terk edecektir.
2) Almanya ile Avusturya asla birleşemeyecektir.
3) Almanya, Çekoslovakya'nın ve Polonya'nın bağımsızlığını tanıyacaktır.
4) Almanya donanmasını İtilâf Devletlerine teslim edecek, Almanya'da mecburi askerlik olmayacak, Alman ordusunun asker sayısı 100.000'i geçemeyecektir.
5) Almanya, Müttefik devletlere savaş tazminatı ödeyecektir.
6) Almanya, 1.600 tondan büyük bütün ticaret emilerini, 1.000 tondan büyük ticaret gemilerinin yarısını, balıkçı gemilerinin beşte birini Müttefiklere verecek, ayrıca her yıl Müttefiklere 200.000 ton tutarında ticaret gemisi inşa edecektir.
7) Almanya, 10 yıl süreyle Fransa'ya 140.000.000, Belçika'ya 80.000.000, İtalya'ya 77.000.000 ton taşkömürü verecek, bütün kimyasal ürün ve boya stoklarını, ayrıca 1925 yılına kadar bu alanda yapacağı üretimin dörtte birini Müttefiklere teslim edecektir.
Böylece toprakları bölünen, ekonomik gelişme olanakları ağır baskı altına alınan, sömürgelerini kaybeden Almanya, ekonomik yıkım ve işsizliğin doğuracağı tehlikelere açık hâle gelmiş oluyordu. Antlaşmanın olumsuz sonuçları kendini göstermekte gecikmedi. Yalnızca on üç yıl sonra Almanya'da Nasyonal Sosyalizm iktidara geldi ve tüm dünya, ilkinden çok daha kötü bir savaşa sahne oldu.