Biçim alması ve geniş bir sıcaklık aralığında dayanıklılık göstermesi için ham kauçuğun kükürtle birleştirilmesi işlemi. Ham kauçuk ancak sınırlı bir sıcaklık aralığında esneklik gösterir. Isıtıldığında yumuşar ve sakız gibi olur. Soğutulduğunda da sertleşip kırılganlaşır. Kükürtle karıştırılıp ısıtılan kauçuğun daha iyi özellikler gösterdiğini, Charles Goodyear tesadüfen buldu (1839). Bir soba üzerine düşürdüğü kauçuk, kükürt ve beyaz kurşun karışımının kazandığı bu özellikleri görünce, Roma Ateş Tanrısı Vulkan'ın adından, bu işleme vulkanizasyon adını verdi.
Daha sonra kükürtün yanı sıra selenyum, tellür, organik peroksitler ve nitro bileşiklerinin de kauçuğu vulkanize ettiği bulundu. Ayrıca kimi bileşikler de vulkanizasyon hızını artırır. Sanayide bu amaçla kullanılan ilk maddeler, bazik karbonatlar ve kurşun oksit gibi inorganik maddelerdir. Gamma ışınları da vulkanizasyon özelliği göstermekle birlikte bu yöntem pahalıdır. Ham kauçuğa kükürt eklendiğinde, kükürt atomları, moleküller arasında bağlar kurarak bunların birbirleri üzerinden kaymalarını önler. %5-%8 kadar kükürt, bildiğimiz yumuşak lastiği oluşturur. Kükürt oranı %30-%50'ye ulaşınca çok daha sert bir kauçuk, yani ebonit meydana gelir.