Ahilik Kültürü Haftası 4 Şiiri | Mehmet Tevfik Temiztürk
Gedik denilen sistem, bizzat benimsenmişti,
Usta olmayan için izin verilmemişti...
Gedik tecrübeliydi, sertifika taşırdı,
Bilinen makamıyla, mesleği yaşatırdı...
Acemi değil isen, dükkân açabilirdin,
Müşterinin ruhundan, isteğini bilirdin...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Ahilik Kültürü Haftası 4 eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Mehmet Tevfik Temiztürk
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Mesleklerle İlgili Şiirler
Ahilik Kültür Haftası Şiiri
Ahilik bir kültürdür, değerler bütünüdür,
Bir standart taşıyan, meslekler örgütüdür…
Ahilik gelenektir, Osmanlıdan beridir,
Dürüstlük ön planda, sevgi, saygı, bilinir…
Ahilik kardeşliktir, vefasını bilmektir,
Dayanışma içinde, her canlıyı sevmektir…
İşyeri sahipleri veya zanaatkârlar,
Üretim sahipleri, kardeş gibi yaşarlar…
Esnaf, dükkân sahibi, bu kültürün içinde,
Bir bütünlük korunur, yardımlaşma şeklinde…
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Sağlık Yöneticileri Günü Şiiri
18 Aralıklar yöneticiler günü,
Hastane idarecilerimizin de günü…
Hastaneler içinde düzenleme gerekir,
İşletmecilik hakkında birlik gerçekleşir…
Yönetimsiz yürünmez kuralsız gidilemez,
Girdiler çıktılara bakılmadan geçilmez…
Muhasebe işleri stok durumları için,
Kazançlar zararlar dâhil bilinmesin niçin?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Acil Tıp Teknisyenleri Ve Teknikerleri Günü 14 Şiiri
Gün, tıp teknisyenleri tıp teknikerlerinin,
Gün sağlık tıp çapında yürek gösterenlerin…
Her birisi fedakâr her birisi hizmetkâr,
İnsanlığın emrinde can kurtarmada varlar…
Aradığın vakitte onlar en yakın dostlar,
Kanatlanıp gelirler canını kurtarırlar…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ben Bahçıvanım Şiiri
Ben bahçıvanım...
Umut ekerim toprağa,
Hasretlerin bitimidir ektiklerim.
Sevmelerin vuslat vaktinde,
Sevgiye namzet namelere açar güllerim.
İş;
Kırılgan yürekler,
Buğulu gözler olunca...
En olmaz zeminler bile gülümser,
Çatal çapama.
Bahçıvanım ben,
Gün ardında gizli sevilere serperim,
En güzel tohumlarımı.
Ve birer buseye döner
En şaşkın ellerde güllerim.
O güller işte...
Ellerimde yetişir
Ve titreyen ellerde,
Lâl olmuş dillerin imdadına yetişir...
Bilirim ben.
Ben bahçıvanım...
Yeni terlemiş,
Tomurcukların bahçıvanıyım.
Tomurcuk ve gül;
Bebek ve çocuk yani!
Ana rahminden geleceğe yol almak gibi.
Bu yüzden belki,
Ben kendimi bilelden beri,
Dala yaprağa
Ve güle hayranım.
Bahçıvanım ben,
Bilirim toprağın analığını,
Suyun cana can katmışlığını,
Bir de güneşin fedakarlığını.
Bu yüzden işte...
Güllerim benim,
Güle yakışır şekilde
Gülerek solarlar.
Ve mutlu anların,
Hüzünlü alanların
Vazgeçilmezi olurlar.
Bahçıvanım ben...
Ateşe, baruta,
Eşkıyaya, hoyrata,
İnadına bahçıvanım...
İşte bundandır ben;
Sevgiye namzet namelerin,
Sevenlerin, özlemlerin,
Hüzünlerin, buğulu gözlerin,
Şefkatin, minik ellerin...
Ben emellerin,
Rengarenk güllerin bahçıvanıyım.
Ben bahçıvanım.
Ben bahçıvanım.
Hürdemi Nevzat Bayramoğlu
Hürriyet Demir