Anam Babamsın Öğretmenim Şiiri

Anam Babamsın Öğretmenim Şiiri | Osman Ali AYDIN

Anam Babamsın Öğretmenim

İçime bir güneş gibi,
Doğan sensin öğretmenim.
Kalbime bir yağmur gibi,
Yağan sensin öğretmenim.

İlim saçarak cehaleti,
Boğan sensin öğretmenim.
Kötülüklerin önüne seti,
Koyan sensin öğretmenim.

Toplayarak tek tek rakamları,
Sayan sensin öğretmenim.
Geçmişteki tüm yaşananları,
Yayan sensin öğretmenim.

Kendini verdin yeniliklere,
Çalışan sensin öğretmenim.
Tüm zorluklara sabır ile,
Alışan sensin öğretmenim.

Nice ihtişamlı zaferleri,
Anlatan sensin öğretmenim,
Tarihimizdeki neferleri,
Yetiştirensin öğretmenim.

Ne zaman rahat yatacaksın.
Hayattaki çabamsın öğretmenim,
Daha bana ne yapacaksın,
Anam babamsın öğretmenim.

Osman Ali AYDIN

Osman Ali AYDIN

24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirler çocuk şiirleri şiir sitesi eğitici şiirler öğretmen şiirleri

Dünyanın Bütün Çiçeklerini

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin? ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları?
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben bir köy öğretmeniyim, bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerinde,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta.
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için, daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi ustum, örtün beni, yatırın buraya,

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Ceyhun Atuf KANSU

Ceyhun Atuf KANSU

Öğret Bana

Öğretmenim haydi öğret bana
Alfabede kaç harf vardır acaba
Birinci sınıf diye başladığımız bu yolda
Ne kadar yürümemiz gerekiyor öğret bana

Adım adım çıkacağız bu basamakları
Yeni öğrendim çarpmaları çıkarmaları
Okuyorum kitabın bütün sayfalarını
Ne zaman büyürüm öğretmenim öğret bana

Arkadaşlarımla kavga etmeden oynuyorum
Küçüklerimi sevip, büyüklerimi sayıyorum
Sorduğun sorulara ben parmak kaldırıyorum
Çünkü senden örnek alıyorum
Ne zaman senin gibi olacağım öğretmenim öğret bana

Bir gün okulu bitirip mezun olacağım
Hayat okuluna o gün ilk defa adım atacağım
Ama bana verdiğin emekleri hiç unutmayacağım
Bu yolda ilerlemeyi de öğretmenim öğret bana

Mehmet YAVUZ

Mehmet YAVUZ

Onlar Öğretiyor

Okumayı ve yazmayı,
Çarpmayı, çıkarmayı
Onlar öğretti,
Öğrettiler yaşamayı.

Bilgililer onlar,
Hem de çok sabırlı.
Çok zor onların işleri,
Gerektiriyor başarı.

Onlara hediye olarak,
Sadece gül yetmez.
Onlara hiçbir teşekkür,
Hem de hiçbiri yetmez.

Hafsa Benan UYAVER

Öğretmenim

Okumayı, yazmayı
Sensin bize öğreten,
Yurda hizmet etmeyi
Öğretensin öğretmen.

İyilikte eşin yok
Yüzün güler hep senin,
Anam, babam gibisin
Her şeyimsin sen benim.

Sevgi ile anarım
Senin yüce adını,
Senden aldık hepimiz
Vatan, millet aşkını.

Elif turunç