Ankara'nın Başkent Oluşu 2 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ankara'nın Başkent Oluşu 2
Türk olmanın şerefi fikir hep ileriydi,
İlin başkent oluşu yine lehimizeydi...
Bu il ki Ankara ülkemin tam merkezi,
Dört tarafı çevrili kaplar kalplerimizi...
Uçta köşede değil hem daha emin yerde,
Diğer illerimize ulaşılır şekilde...
Düşünce Ata'mdan o, işi tam biliyor,
Çekilmiş çileleri yaşıyor, hatırlıyor...
Ülkenin durumundan nasıl çıktığımızı,
İnsanlığımızı, kahramanlıklarımızı...
Düşmanlarımız bize tekrar saldırabilir,
Bu savaşlar yüzünden tehlike artabilir...
Çünkü yer stratejikti tam orta bir yerdeydi,
Hem ulaşım olmalı hem geçilmemeliydi...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ankara'nın Başkent Oluşu 2 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ankara'nın Başkent Oluşu 2 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Ankara'nın Başkent Oluşu 2 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Ankara Konulu Şiirler
Ankara'da Akşamlar
Ankara'nın gecesi de akşamı da bir başkadır!
Sen bana zamandan ayrılan bir şehirsin
Bir gece rüya gördüm
Koca bir şehir gördüm
Ne göreyim ki!
Kızılay mı ulus mu sıhhiye mi
Ankara'nın her yerini gördüm
Benim gecemde gündüzümde sensin
Sen ne şairler ne yazarlar gördün
Sen milli mücadelenin başkenti oldun
Ankara'nın akşamı bambaşkadır
Yürüyorum Ankara'nın kaldırım taşlarında
Sokak sokak Atakule ye doğru ilerliyorum
Ankara'da akşamlar gördüm
Maziyi hatırlar dururum
Sen benim en güzel şehrimsin
09.03.2021_salı
Şair_bilal yarba
Ankara Ankara
Ankara Ankara,
Canım Ankara
Güzelliklerinle büyüledin,
Ankara Ankara.
Ankara Ankara,
Güzel Ankara,
Atam'ın yattığı yer,
Ankara Ankara.
Ankara Ankara,
Güzel Ankara,
Kucaklarsın beni
Ankara Ankara.
Sevcan ÇALIN
Yazan
Sevcan ÇALIN
Ankara
Ankara'da doğdu gün;
Öğün Türk oğlu öğün.
Tan yeridir Türklüğün,
Bahtı ak, taşı kara
Adı büyük Ankara.
Ordu kuruldu,
Düşman orda vuruldu.
Türk'e bir kale oldu.
Bahtı ak, taşı kara
Yurdun kalbi Ankara.
Harp meydanı orası
Başkomutan ovası
Bahtı ak, taşı kara
Can evimiz Ankara.
H. Ali YÜCEL
H. Ali YÜCEL
Ankara
Ey insan arşı yayla! Ey bozkır! Ey Ankara!
Seslen bana: Ben senden nasıl uzak yaşarım;
Bahtım, senin bağrından ayrıldığım an kara,
Ben sendeki gözlerden feyz alarak yaşarım.
"Halep ordaysa arşın burda." dersen ne çıkar?
Sende al atım için meydan da cirit de var.
Başka yerin sahrası hız almaya bile dar!
Ben sende heyecanım şahlanarak yaşarım!
Koşarım bozkırlarda gem bilmeyen bu tayla,
Hislerim sürü sürü benim, bağrım da yayla.
Ana gibi, yar gibi kaynaştım Ankara'yla,
Alnım gökten yukarı, mermerden ak yaşarım.
Fatih'in gemileri nasıl kaydı karada?
Nasıl bir sızı vardır şerefli bir yarada?
Ben böyle imkânsızlık içinde Ankara'da,
Hayatımı sürerim, hislerimi yaşarım.
Gönlümü atsalar da dünyanın bir ucuna,
Düşer bir gülle gibi Ankara'nın burcuna,
Bilmem şahin sığar mı avuçların ucuna,
Ankara'da ben böyle çırpınarak yaşarım.
Behçet Kemal ÇAĞLAR
Behçet Kemal ÇAĞLAR