Anne 1 Şiiri | Hatice Tural
Anne 1
Nasılda severdik birbirimizi
Beni nasıl bırakıp gittin sen anne
Düşünmedin mi üzülüp kahrolacağımı
Seni çok özledim dön artık anne
Kainata seni değişmezdim
Canımı yoluna feda ederdim
Çağırsan yanına koşar gelirdim
Seni seviyorum gel artık anne
Kalmadı hayatın hiç bir değeri
Arıyorum seninle geçen günleri
Neyleyim sensiz aldığım nefesi
Beni de yanına al artık anne
Küskünüm böyle şansa kadere
Mahkum etti beni sensiz yaşamaya
Kalmadı gönülde hiç yer sevgiye
Ölen sen değilsin ben öldüm anne
Anne 1 eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör anneler günü şiirleri Hatice Tural
Anne 1 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Anne 1 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Anneler Günü Şiirleri
Melek Annem
Sevgiyi hak edensin,
Sanki bir meleksin.
Ne kadar da güzelsin
Sevimli bir perisin.
Sevmeyi,saymayı
Segiyi,saygıyı
Herkese iyi davranmayı
Sen öğrettin bana.
Yanlışlarımı düzelttin,
Bir daha yapma dedin.
Doğruları gösterdin,
Kızmayarak söyledin.
Seni çok seviyorum
Bu gününü kutluyorum,
Hediyeler alıyorum
Sevinçle veriyorum.
Mina Begüm Coşkun
Mina Begüm Coşkun
Hasret
Bu zamana kadar kim büyüttü beni annem
Bu zamana kadar kim bana baktı annem
Küçükken oynadığım sokaklarda,
Aman kızım başka yere gitme diyen kimdi annem !
Seni severim her an yanımda olmanı isterim
Senin kollarında sana hasret giderim
Kim bilir belki bu diyarlardan ayrılınca
Sana hasret kalırım annem!!!
SUDENUR
Anacığım
—Anneme ve bütün annelere—
Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Kaç geceler bana ninni söylerdi
Hasta olunca oydu başucumda bekleyen
Biraz yorulmayayım, üzülmeyeyim, hemen
Alır kucağına okşardı, saçlarımı öperdi.
Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Uzun kış geceleri masal masaldı
Güzel çoban kızları, iyi kalpli sultanlar
Bir suyun akışı gibi geçip gitti zamanlar
Şimdi ne o dünkü çocuk, ne de o masal kaldı.
Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Yıkayan oydu mürekkep lekeli parmaklarımı
Akşam biraz geciksem yollara düşerdi
Sokağa çıkarken «Yavrucuğum üşütme» derdi.
Hemen bir kazak örerdi biraz boş kaldı mı.
Nasıl hatırlamam anacığım nasıl
Bilirim yine kalbinde yerim anacığım
Selam sana Anneler Günü İstanbul'dan
Yeni dönmüşçesine bir akşam okuldan
Vefalı ellerinden öperim anacığım.
Ümit Yaşar oğuzcan
Ümit Yaşar Oğuzcan
Anama
Dokuz ay koynunda gezdirdi beni
Ne cefalar çekti ne etti Anam
Acı tatlı zahmetime katlandı
Uçurdu yuvadan yürüttü Anam
Anaların hakkı kolay ödenmez
Analara ne yakışmaz ne denmez
Kan uykudan gece kalkar gücenmez
Emzirdi salladı uyuttu Anam
Doğurdu beni Sivas ilinde
Sivralan Köyünde tarla yolunda
Azığı sırtında orak elinde
Taşlı tarlalarda avuttu Anam
Ben yürürdüm Anam bakar gülerdi
Huysuzluk edersem kalkar döverdi
Hemen kucaklayıp okşar severdi
Çirkin huylarımı soyuttu Anam
Çocuğudum Anam bana ders verdi
Okumamı çalışmamı ön gördü
Milletine bağlı ol da dur derdi
Vatan sevgisini giyitti Anam
Tükenmez borcum var Anama benim
Onun varlığından oldu bedenim
Kimi köylü kızı kimisi hanım
Ta ezel tarihte kayıtlı Anam
Veysel der kopar mı Analar bağı
Analar doğurmuş ağayı beyi
İşte budur sözlerimin gerçeği
Okuttu öğretti büyüttü Anam
AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU
AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU