Avladığın Kuşun Yavruları Annesiz Kaldı Şiiri | Mehmet Tevfik Temiztürk
Avladığın Kuşun Yavruları Annesiz Kaldı
Kuşları seyrederiz içinde duygular var,
Çoğu kuş yavru yapar sorumluluk taşırlar...
Sense ateş edersin ve indiriverirsin,
Yıktığın yuvalarla küçük kâr(!) edinirsin...
Yavrular bekleşmekte anne kuş gelmeyecek,
Günlerce cikcik deyip her birisi ölecek...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Avladığın Kuşun Yavruları Annesiz Kaldı çevreşiirleri eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Mehmet Tevfik Temiztürk
Avladığın Kuşun Yavruları Annesiz Kaldı Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Avladığın Kuşun Yavruları Annesiz Kaldı Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Hayvanlarla İlgili Şiirler
Acilen Hayvan Hakları Kanunu Çıkarılmalı 7
Yenilen hayvanlar var, haklar gözetilmeli,
Kesilecek diyerek, zulüm edilmemeli...
Bir zorbanın elinde, bıçak ve sopa ile
Ettiklerin bir zulüm, hareketin nefisle...
Rab'be ihanet ettin, sen nefsini dinlersin,
Hakikati reddettin, bizzat merhametsizsin...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Hayvan Seviyorsa İnsanı da Seviyordur
Önyargılar oluşmuş vicdana ayaklanır,
Rab sevdalılarına durmaz hayıflanır.
Der, kibirinden olsa hayvan sevilmemeli,
Kedi, köpek de neymiş evde beslenilmemeli.
Der; hiç hoşlanmıyorum bunca aç insan varken,
Beslememek gerekir açlar yemek beklerken.
Oysa hayvanlar da var bizlere muhtaç kalan,
Alanları kapılan rızık bırakılmayan.
Kullanılıp itilen barınağa tıkılan,
Hayat hakkı alınıp soyu yaşatılmayan...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Domuz
Bir can yani ruh taşır yaşamak onun hakkı,
Başka da Rab'bimiz yok yaratsın mahlûkatı...
Sevimsiz bilsen dahi tabiat onun yeri,
Rab'bin verdikleriyle taşır çok hisleri...
Onun da çocukları yani yavruları var,
Şimdilik uzaktasın şahsına vermez zarar...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Sebil Ve Güvercinler
Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
En son şarkılarını dağıtarak rüzgâra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara...
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.
Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgâr
Mermer basamaklarda uçuşur beyaz tüyler.
ZİYA OSMAN SABA
damla158