Babacığım Şiiri

Babacığım Şiiri | muhammed kılıç

Sen uzaktayken babacığım
Gökyüzüne baktığımda
Bulutlar senin ve benim
Şeklini aldı babacığım

Bana bazen kızarsın
Ama sevginden yaparsın
Canım acır ağlarsın
Mutluluğu arasın

Bana iyilikler yaptın
Ben sana yapamadım
Seni üzdüysem mutsuz ettiysem
Beni affet babacığım

muhammed kılıç

Babacığım şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

İşte Benim Babam Şiiri

babamdır bizi doyuran
annemdir bize bakan
ben babamı ne severim
annem kadar çok severim ,
babam babam canım babam
ne sevimli benim babam
koşar koşar peşimizden
ne severim babamı ben

Esmanur Başboğa

Çünkü O Benim Babam Şiiri

Benim Babam

Benim bir babam vardı;
Harika bir insandı.
Boylu, poslu, yakışıklı
Yani, baba gibi babaydı.

Benim bir babam vardı;
Üzerime titrediğini bildiğim
Ama çocukken çekindiğim,

Benim bir babam vardı;
Öksüz,
Üç yaşında babasız,
Ana kucağında kimsesiz.

Benim bir babam vardı;
Ne onun beni,
Ne de benim onu anladığım.
Her şeyi bildiğini
Yıllar sonra öğrendiğim.

Benim bir babam vardı;
Yemeyip yediren, içmeyip içiren,
Bizden önce ölmek isteyen,
Duygusal,
Genç yılların yorduğu,
Yufka yüreği arızalanan,
Dermansız derde düşen.

Benim bir babam vardı;
Her hatırladığımda
Ağladığım.
Ruhuna her gün,
Üç İhlâs,
Bir Fatiha okuduğum.

Gökçe

Canım Babam Şiiri

Benim canım babam
Sensin beni büyüten
Sensin bize yemek getiren
Canım babam

Sen olmasan
Ne yapardık kardeşimle
Sensin evin reisi
Canım babam

Enes Henden

Benim Babam Şiiri

Mütavazı,yaşlı,yorgun bir köy aşığı,
Apacıktır magrur,sevgi dolu ve yumuşak kalpliliği,
Ekmekte katık yoksa,öyle yer yemegi,
İşte o benim babam benim.

Akıl,mantık hep yoluydu,
Erdemli kişilikle doluydu,
Dogrulugun sağ koluydu,
İşte o benim babam benim.

Haksızlıga,hep direnirdi,
Sevgi ve saygıda öbeklenirdi,
Dostluk,kardeşlikle donanırdı,
İşte o benim babam benim.

Canı ocagını tüttürüyor,
Yüzü gözümde hep özleniyor,
Derdim bu ama hayat böyle yapıyor,
İşte o benim babam benim.

Eziklikte, haksızlıkta hep dimdik durur,
Esarete hep o dipcik vurur,
Hak ettiği dilimi, ancak kendine yontturur,
İşte o benim babam benim.

Annem hastanelerde konakladı annem oldu,
Alt çamaşırlarımı gizli gizli kuruttu,
Her yaptıgını canevime borçsuz oturttu,
İşte o benim babam benim.

İlim irfanımız için çok uzaklara gidip didindi,
Kapkara saçlarına sayısız aklar serildi,
En kötüsü hastalanıp kaç kere ecel ipi gerildi,
İşte o benim babam benim.

Yaşlandı artık o bastonu elinde,
Agrıları baş gösteriyor vücudumun her yerinde,
Evlatlarına minnet etmez,bu onun kişiliğinde,
İşte o benim babam benim .


Yanlış hallerimizde çok döverdi,
Vurdugu her sille yerde,güller biterdi,
Şimdiki biz olmamız için,hep içinden severdi,
İşte o benim babam benim.

Tan yeri agartısında yaylasına gider,
Kendisini bu hale getiren tarlalarına şükreder,
Gavur yaylasının nimetlerini ilaç diye içine çeker,
Akşamın karanlıgında ancak evine döner,
İşte o benim babam benim.

Sevmez cemiyete boş yere konuşmayı,
Fikirlerine karşı olan herşeye bilir susmayı,
Yalan,dolanlı işlere,sever gençliğindeki gibi saldırmayı,
İşte o benim babam benim.

Aldıgım bir çok degerde ben oyum,gurur duyuyorum onunla,
Dagları delerim onun vereceği bana bir komutunla,
Bende bir babayım karşılaşacagım onun konumunla,
O adam gibi adam hep bizi yine taşır sağ koluyla,
İŞTE O BENİM BABAM BENİM.

Ibrahim Özdemir

Ibrahim Özdemir