Bit Pazarından Büro Sandalyesi Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bit Pazarından Büro Sandalyesi
Hakkım olmasa bile büro sandalyesi,
Bir yerden ele geçti arttı hâl seviyesi...
Otuz yıl kadar oldu buna oturmayalı,
Adi bir şey üstünde olduk ki sıkıntılı...
Şahsımız çok geç kalmış onu hiç almayalı,
Bu ne rahat bir şeymiş ki ona oturmalı...
Koltuk gibi çok rahat bizi dinlendiriyor,
Ev sandalyesi değil pek huzursuz etmiyor...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bit Pazarından Büro Sandalyesi eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bit Pazarından Büro Sandalyesi Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Bit Pazarından Büro Sandalyesi Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Karma Çocuk Şiirleri
Açık Pencereden
Açık penceremden
Solgun bir sonbahar öğle sonrası
Çankaya sırtları, Dikmen görünüyor
Yabani bir ördek sürüsü geçiyor yüksekten
Lodosun sürüklediği bir iki bulut parçası
Sokaktan gelen seslere bakılırsa
Çocuklar okuldan çıkmış olmalı
Bu geçen herhalde Kayaş treni
Bunlar hep aylardır uzak kaldığım
Günlük, sade hayatın gürültüleri
Ne çabuk geçti o günler
Suların pırıltısı gibi
Aklıma bir tek halin gelmiyor
Yeni taşınmışım gibi odamın
Dağınık ve sıkıcı gündüzki hali
Kavaklar uçlarından sararmaya başladı
Sıra söğütlere, atkestanelerine gelecek
Ama ilk yağan yağmurlardan beri
Kırlar yeşeriyor günden güne
Gitgide kabarıyor çay yatakları
Seneye daha boylu göreceğiz aynı ağaçları
Yaban ördekleri şüphesiz dönecekler
Çocuklar sınıf değiştirecek okullarında
Ben de herhalde geçen zamanla
Yavaş yavaş alışırım odama
Necati CUMALI
Necati CUMALI
Cumhuriyetimiz
CUMHURİYET CUMHURİYET,
NE MUTLU BİZE.
SENSİN BANA CAN VEREN,
SENSİN BANA KAN VEREN,
BAK NE MUTLUYUM,
SEN İYİ Kİ VARSIN.
ÇÜNKÜ SENİ SEVİYORUZ,
İYİ Kİ VARSIN.
BAYRAKLA GÜNEŞLE,
SEVİNÇLE NEŞEYLE.
SEVİYORUZ SENİ,
SEN BİZİM CANIMIZSIN.
AYŞE NUR
Gözleri Hilali Ağlayan Çocuk
ay çocuk
nur çocuk
gözleri hilali ağlayan çocuk
ey çocuk
nur çocuk
kervanları güneşi taşıyan çocuk
ey
anadan babadan yetim
bal ve gülden
ve rahmetten yetim olmayan çocuk
ey aşkın sebebi ve sonucu
ey aşkı aşka götüren
ey aşk-ı ilahinin kendisi çocuk
nur çocuk
ey çocuk
gözleri hilali ağlayan çocuk
ey nur saçan
ey ışık veren insanlara,yıldıza, hilale,kainata
Hanife Kaya
Yıldızlarda Uyku
Şehre çöken karanlık
Sokakta bir adam gördü.
Kattı adamı önüne
Evine götürdü.
Adam dinlendi biraz,
Sofraya oturdu.
Yemeklerini yediler,
Annesi çocuğu yatırdı.
Şehre çöken karanlık
Her gece başucunda
Yalnız korkan çocuğa
Masallar anlatırdı.
O gece garip bir şey oldu:
Karanlık uzandı göğe,
Gökten bir yıldız aldı,
Odaya getirdi.
Boşlukta dönen yıldız
Işık ışık bölündü.
Renkli maytaplar gibi
Çocuğun üstüne döküldü.
Çocuk hemen uyudu
Uykusunda güldü.
Behçet NECATİGİL
Behçet NECATİGİL