Çam Ağacıyla Dertleşme Şiiri

Çam Ağacıyla Dertleşme Şiiri | Hürneba Harman

Çam Ağacıyla Dertleşme

Dertleştim bir ulu çam ağacıyla
Yaşlandım yetmişten gün aldım dedi
Toprağı gösterip güldü acıyla
Vefasız kullardan bunaldım dedi

Yıllarca kahrını çektim sizlerin
Gövdeme kazındı çile izlerim
Güneşten kaçsanız yine gizlerim
Sizleri koynuma ben aldım dedi

Dalımı kestiniz acı verdiniz
Hamaklar astınız sefa sürdünüz
İdam sehpaları gibi gördünüz
Sizin yüzünüzden can aldım dedi

Cahilin elinden her gün ölürken
Kamilin elinden fidan olurken
Toprağa faydamı hani bilirken
Seversiniz sandım yanıldım dedi

Bina yapmak için gezip baktınız
Durup düşünmeden kibrit çaktınız
Bir çok kardeşime kıyıp yaktınız
Bende onlar ile yanandım dedi

Sayenizde artık çıplak köklerim
Kozağım kalmamış gayrı teklerim
Kuruyan gövdemle sonum beklerim
Bazen de baltayla sınandım dedi

Bak Hürdemi bir bir anlat bunları
Bu gidişle felakettir sonları
Yaratsınlar yeni çam ormanları
Yıllarca onlara canandım dedi

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürneba Harman

Çam Ağacıyla Dertleşme eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Hürneba Harman

Ağacın Dileği

Hep sustum anlatmadım, hiç kimseye derdimi,
Feda ettim insan ve doğa için kendimi,

İnsanlar dallarıma asıp dilek tuttular,
Ağacın dileğini, sormayı unuttular,

Köklerimle sıkıca, bağlıyımdır toprağa,
Faydalıyım doğaya, ta gövdeden yaprağa,

Hiç sakınmadan sundum, isteyene meyvemi,
Duruşum değiştirir, dünyayı ve çevremi,

Kucak açtım bir kuşa, garip yuvası oldum,
Güz geldi dallarımla, sarardım ve de soldum,

Asırlık çınar olup, tarihe ışık tuttum,
Bahar gelecek diye, hep kendimi avuttum,

Çocukça dallarımda, oynayıp hopladılar,
Dallarımdan meyvemi, sormadan topladılar,

Uzandım dallarımla, yerlere ve göklere,
Gölgemle ortak oldum, güzel hoş sohbetlere,

Yıkılmadım dik durdum, kasırga ve yellere,
Gocunmadan odunum, evlere hanelere,

Nefesim değiştirir, dünyanın havasını,
Hep içimde yaşadım, yangınların yasını,

Kor olup ateş olup, kendi içimde yandım,
Toprak ve küllerimden, hep yeniden uyandım

Süsledim tüm ormanı; zeytin, çınar, ıhlamur,
Defter oldum kalitem, birinci sınıf hamur,

Köklerimle durdurdum, erozyonu, toprağı,
Ben, canlı dünyasının, sessiz sakin ortağı,

Öğrenci çantasını süsleyen dost bir kitap,
Beklemedim kimseden, güzel bir söz ve hitap,

Çeşidim çoktur; meşe, gürgen, palamut, kayın,
Ben canlıyım, canımın yandığını anlayın,
Lütfen, dallarımı ve kollarımı kırmayın,
Yalnız, her ağaçta bu sözleri hatırlayın.

Ramazan YILDIZ

Ağaçlarımız

Ağaçlar da insanlar gibi
Seveni olur,sevmeyeni...
Keserseniz ağlarlar
Tıpkı dövülen insanlar gibi.

Ağaçlar da insanlar gibidir,
Onlar da çalışır,durmadan.
Ve hepsi de yararlıdır,
Örnek bir insan gibi.

Türküler söyler gelince bahar,
Yaza,kışa hazırlık yaparlar,
Ağaçların da var yürekleri,
Ağaçlar da tıpkı bizler gibi.

Korumalı ağaçları,
Ormanlar yetiştirmeli,
Yakmadan,kesmeden çoğaltmalı.
İnsanları sever gibi,ağaçları da sevmeli.

Behçet NECATİGİL

Behçet NECATİGİL

Ormanını Yakma Ey İnsanlık

Yakan biz değil miyiz de alınıyorsun?
İnsanlık, deyince de şahsıma kızıyorsun…

İnsanlığımız gafil, şahsım dâhil oluyor,
Turist orman gezmiyor müze için geliyor…

Elimizde sigara ormanda dolaşırız,
Umursanmadığından izmarit fırlatırız…

Şişelerimiz yere fırlatılıp kırılır,
Cam kırıklarımızı toplayanı var mıdır?

Orman yangınlarının sebebi “biz” kaynaklı,
Hem de yüzde yüz iken hiç mi laf yazmamalı?

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Küçük Ağaç

Parkta küçük bir ağaç var,
Gece yarısı gelmiş
Oturmuş yerine,

Yalnız küçük kuşlar tanıyor onu,
Anne gibi oturuyorlar
Sıcacık dizlerine.

Güneş geç doğacak olsa,
Küçük ağaç,
Kızıl saçlarından tutup getiriyor.

Bulutlar geçip gidecek olsa,
Uzatıyor kollarını
Önlerine geliyor.

Çocukların üstüne
Kim yağdırıyor sanıyorsunuz,
Güzellik yağmurunu

Parkta küçük bir ağaç var,
Biz uyurken geceleri
Hep bizi düşünüyor.

Nisa DURAL