Eğitim Sitesi

Çanakkale Savaşı Şiiri

Çanakkale Savaşı Şiiri | Betül Pehlivan

Çanakkale Savaşı

Yıl 1915,
Günlerden 18 Mart,
Bugün hava yine çok sıcaktı,
Buna rağmen, savaş sürmekteydi.
Ordumuz var gücü ile savaşmaktaydı.
Sıcaktan da hiç bunalmamaktaydı.
Çünkü onlar Türk oğlu Türk'tü,
Fransız ve İngilizler,
Hem bunaldılar, hem de yenildiler.
Bu sonuca sevindi Türk oğlu,
Biraz da üzüldü hani Türk oğlu,
Çünkü 1000'lerce şehit vermişler.
Bu kutsal toprak ve bayrak uğruna,
Nice nice evladını şehit vermişler.

15 Mart 2003 KIRIKKALE

Betül Pehlivan

add

tag çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Çanakkale Savaşı Şiiri Hakkında Yorum Yazın

  

Çanakkale Savaşı Şiiri Hakkındaki Yorumlar

arda akgün bence hayatımda okuduğum en güzel şiir

sudem şıvgın inanılmAz ve çooooook güzel bir şiir

asya akan cok guzel ogretmen 100 verdi.

Zeynep tosun çok güzel ödevime yaradı

kübra fadime erdo çok ama çok güzela

serkan çlıııııı iyrenç birşe hayatımda okuduğum en saçma şiir

Yazılan son 6 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 6 yorum yazılmış.

Benzer Çanakkale Zaferi Şiirleri

Kapat Gözlerini Ve Düşün Çanakkale'yi

Kapat gözlerini ve düşün Çanakkaleyi
Hisset orada atılan her adımdaki endişeyi
Duy anaların içinde acıyla haykıran sesi
Elini kalbine koy ve duşun Çanakkaleyi


Kapat gözlerini ve duşun Çanakkaleyi
Sor kendine anam, kardeşlerim bensiz ne eder oralarda ?
Gör bir kurşunla şehit olanlati sağında solunda yamacında ...
Kendini mehmetçiğin yerine koy ve duşun Çanakkaleyi


Kapat gözlerini ve duşun Çanakkaleyi
Her soluk aldığında icine çektiğin kan kokusunu
Ayaz gecelerin sabahlarina kabuslarla uyandığını
O ani gerçekten yaşarmışcasına yum gözünü ve düşün Çanakkaleyi


Kapat gözlerini ve düşün Çanakkaleyi
Farz et ki düşman tam göğsünden vurdu seni
Agliyorsun, ağlıyorsun ama kanayan yarana değil
Sen sehit olacagin icin mutluluktan , gururdan ağlıyorsun
Son bir kez daha bak gökyüzüne , bak ay yıldıza
Ve kapat gözlerini bir daha açma , sen şehit oldun
Kapat gözlerini ve duşun Çanakkaleyi...

Şilan DEMİREL

Çanakkale Şehitlerine

Şu Boğaz Harbi Nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,
Ne hayasızca tahaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde-gösterdiği vahşetle "bu: bir Avrupalı"
Dedirir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya bütün akvam-ı beşer
Kaynıyor kum gibi, Mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,
Osrtralya'yla beraber bakıyorsun ; Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk.
Sade bir hadise var ortada : Vahşetler denk.
Kimi Hindu, kimi Yamyam, kimi bilmem ne bela...
Hani tauna da zuldür bu rezil istila...
Ah o yirminci asır yok mu, o mahluk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcut ise hakkiyle sefil,
Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrarı hayasızcasına,
Maske yırtılmasa hala bize affetti o yüz ...
Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbab,
Öyle müthiş ki: Eder her biri bir mülkü harab.
Öteden saikalar parçalıyor afakı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'makı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağımın yaktığı: Yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yer
O ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,
Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de namerd eller,
Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyare.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, başa, edecek kahrına ram?
Çünkü te'sis-i ilahi o metin istihkam.
Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bir göğüslerse Huda'nın edebi serhaddi;
"O benim sun'-i bediim, onu çiğnetme" dedi.
Asım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.
Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.
Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makber'i kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe"desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...
Seni ancak ebediyetler eder istiab.
"Bu, taşındır" diyerek Ka'be'yi diksem başına;
Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle;
Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;
Yedi kandilli Süreyya'yı uzatsan oradan;
Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,
Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultanını Salahaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...
Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;
Sen ki, a'sara gömülsen taşacaksın... Heyhat,
Sana gelmez bu ufukalar, seni almaz bu cihat...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.

Mehmet Akif ERSOY

Mehmet Akif ERSOY

Övün Ey Çanakkale

Övün ey Çanakkale, cihan durdukça övün!
Ömründe göstermedin bin düşmana bir gün.
Sen bir büyük milletin savaşa girdiği gün,
Başına yüz milletin birden üştüğü yersin!

Övün ey Çanakkale, cihan durdukça övün!
Ömründe göstermedin bin düşmana bir gün.
Sen bir büyük milletin savaşa girdiği gün,
Başına yüz milletin birden üştüğü yersin!

Nice tüysüz yiğitler yılmadı cenk devinden,
Koştu senin koynundan çıkar çıkmaz evinden.
Sen onların açtığı bayrağın alevinden,
Kaç bayrağın tutuşup yere düştüğü yersin!

Toprağından fazladır sende yatan adamlar,
Irmağın kanla çağlar, yağmurun kanla damlar.
O cenkten armağandır sana kızıl akşamlar,
Sen silahın inançla son sövüştüğü yersin!

Toprağından fazladır sende yatan adamlar,
Irmağın kanla çağlar, yağmurun kanla damlar.
O cenkten armağandır sana kızıl akşamlar,
Sen silahın inançla son sövüştüğü yersin!

FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

Ecenaz Dost

Çanakkale’m Geçilmez 10

Yeryüzünün çapında,
Düveller boyu zafer,
Mehmetçikten bin ibret,
Yenildi bütün devler…

Çanakkale’m geçilmez,
İmansız askerlerle,
Vicdansız ordularla,
Kahpe düşüncelerle…

Gücüm var dünya kadar,
Yüz binlerce şehitle,
Her biri de kahraman,
Ruh ile yürek ile

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Çanakkale Zaferi Şiirleri, Çanakkale Savaşı Şiiri