Diş Hekimi Şiiri

Diş Hekimi Şiiri | Fevzi GÜNENÇ

Hiç kimseden korkmadım
Dişçiden korktuğum kadar
Herkes benden korksun istiyorum
O yüzden büyüyünce ben bir dişçi olacağım

Sağlık gibi değerli
Bir şey yoktur dünyada
Her organın sağlığı
Önemlidir elbette ama
Sağlıkların en önemlisi diş sağlığı

Bugün harcarsan dişini hoyratça
Bakmazsan ona, yarın bakmaz o da sana
İşini göremez gereğince
Çekeceğin diş ağrıları da caba

Sevmeyen, korumayan dişini
Sevmiyor demektir kendini
İyi ki varsın, teşekkürler dişçi amca sana.

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ

Diş Hekimi meslek şiirleri mesleklerle ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri okul şiirleri şiir sitesi Fevzi GÜNENÇ

Acil Tıp Teknisyenleri Ve Teknikerleri Günü 2 Şiiri

Gerek oksijen verme gerekse ilaçlardan,
Yaşama can katmada dikkat ederler her an...

Tüm girişimler dâhil hasta kontrol edilir,
Hasta ölmesin diye vaziyet düzenlenir...

Kırık, çıkık, burkulma tıbbi yöntemlerle,
Taşıma yollarıyla, düzenleyicilerle...

Acil teknisyenlerle, tıbbi ekipleriyle,
Can güvenliğimizde aktif görevleriyle...

Tüm gün emrimizdeler görev bilinçleriyle,
Hiçbir şey beklemeden ulvi yürekleriyle...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Dünya Tıbbi Sekreterler Günü 7 Şiiri

Her 29 Kasım sekreterler günümüz,
Onlar, tıbbi yönden desteğimiz ve gücümüz…

Sağlık sektörlerinde nitelikli kişiler,
Ön lisans desteğiyle sevgi düşünceliler…

Sağlık ve tıp içinde fikirleri anlayış,
Elleri hüner dolu denge düzen sağlayıcı…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Bakan Şiiri

Başbakanlar
Milletvekillerinin içinden
En yetenekli
En becerikli
En uzmanlarını seçerek
Bakan yapar.

Bakan da
Görevlendirildiği alanda
Çalışmalar yapar
Ülke yararına
Yurttaş yararına.

Adaylığımı koyup
Milletvekili seçilseydim
Başbakan da...
Beni bakan yapsaydı

Ne bakanı olmak isterdim
İnsanara hangi alanda
Yararlı olabilirdim?
Acaba?

Fevzi Günenç

Fevzi GÜNENÇ

Postacı Şiiri

İnsanın, dünyanın, yurdun haberini,
ağacın, kuşun, kurdun haberini,
seher vakitlerinde
yahut
gecenin ortasında
taşıdım insanlara yüreğimin çantasında,
şairlik ettim
bir çeşit postacılık yani.
Çocukken postacı olmak isterdim,
şairlik filân yoluyla değil ama
basbaya, sahici postacı.
Renkli kalemlerle çizilirdi bin türlü resim
hep aynı postacının, Nâzımın resmi,
Jül Vernin romanlarıyla coğrafya kitaplarına.
İşte, köpeklerin çektiği kızağı
sürüyorum buzun üzerinde,
Işıldıyor kuzey şafağı
konserve kutularıyla posta
paketlerinde.

Bering boğazını geçiyorum.
Yahut işte bozkırda gölgesinde ağır bulutların
asker mektubu dağıtıp ayran içiyorum.
Yahut da büyük şehrin uğultulu asfaltındayım,
çantamda yazıları yalnız müjdelerin
yalnız umutların.
Yahut çölde, yıldızların altındayım.
Bir küçük kız ateşler içinde hasta.
Kapı çalınıyor gece yarısı:

-posta!
Küçük kızın gözleri açıldı mavi mavi.
Babası yarın akşam dönüyor hapislikten.
O karda kıyamette bendim bulan o evi,
komşu kıza bendim telegrafı getiren.

Çocukken postacı olmak isterdim.
Oysaki, Türkiyemde postacılık zor sanattır.
Telegraflarda envai türlü acı
mektuplarda satır satır keder taşır
o güzelim memlekette postacı.

Çocukken postacı olmak isterdim.
Muradıma, Macaristan'da erdim, ellisinde.
Çantamda bahar,
Çantamda Tuna'nın pırıltısıyla
kuş cıvıltısıyla,
taze çimen kokusuyla dolu mektuplar.
Moskova'ya Budapeşte'den,
çocukların çocuklara mektupları.

Çantamda cennet...
Bir zarfın üzeri:
"Memet,
Nâzım Hikmet'in oğlu,
Türkiye"
diye yazılı.
Moskova'da mektupları birer birer
kendim dağıtırım adreslerine.
Yalnız Memedin mektubunu götüremem yerine.
hattâ yollıyamam.

Nâzım'ın oğlu,
haramiler kesmiş yolu,
mektubunu vermezler.

Nâzım HİKMET

Melisa