Dünya Günü 5 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Maksat Dünya'mız değil içindeki mahlûkat,
Tarafımızdan can çekiştirilen tabiat...
Bitmeyen kargaşalar aldım verdim davalar,
Hiç doymayan nefisler yapılan tüm savaşlar...
Aslında insan günü dünya günü denilen,
Bir gün çıkar, diyerek zulme dur diyebilen...
Habil Kabil'i vurur katletmeler hep sürer,
Oysa bolluk bereketler hepimize yeter...
Kutlu olsun Nisan'ın 22. günü,
Biz akıllanamazsak yaşayacağız hüznü...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Günü 5 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çevre - Dünya Çevre Günü Şiirleri
Suyum Ben Şiiri
Çöken bulutta bir yağmur
Yağmurum işte buyum ben
Bazen sevmediğin çamur
Çamur bilinen suyum ben
Tenden çıkarım ter ile
Ben yokken uğraş kir ile
Dalgam vardır bozkır ile
Dağda delinen suyum ben
İçilirim çok test ile
Halıyla döndüm pestile
O aldığın abdest ile
Namaz kılınan suyum ben
Kana kana içilirim
Sanma kesip biçilirim
Köprüyle zor geçilirim
Arkta bölünen suyum ben
Yatağım derin bir kuyu
Sizinleyim hayat boyu
Kıymet bilmez itin soyu
Her dem çalınan suyum ben
Kaçtığım olur genize
Ben renk veririm benize
Masmavi koca denize
Girip dalınan suyum ben
Hürdemi söz yok yabana
Şaşarım şimdi çabana
Sığmaz iken ben kabına
Çok zor bulunan suyum ben
Hürdemi Nevzat Bayramoğlu
Hürriyet Demir
Dünya Günü 14 Şiiri
Bu Dünya kul hakkıydı tüm can taşıyanların,
Bu Dünya kul hakkıydı doğanın, tabiatın…
Bu Dünya kul hakkıydı ırmakların, dağların,
Bu Dünya kul hakkıydı göllerin ovaların…
Rabbimi tanımadın kargaşalar çıkardın,
Dünya denilen yeri bencillikle harcadın…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Şehircilik Günü Şiiri
İnsan yüce bir varlık, olmaz gelişigüzel,
Sıradan yaşamadı, hem evvel hem de ezel...
Plan ve proje gerek, köyde bile yaşasa,
Sen her zaman özelsin, anakent de olsa...
Doğal alanlarımız, kentlerle iç içedir,
Dil, din, cinsiyet eşit, güzellik içindir...
Dünya artık küresel, kimse dışlanmayacak,
Dayanışma içinde, kardeşçe yaşayacak...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Doğa Ve Ben Şiiri
Hatırlarmısın doğa,
Benim küçüklüğümü.
Nasıl güzel günlerdi,
Ağaçların küçüktü.
Nasıl güzeldin,
Herkezi kendin besledin.
Şimdi herkez seni,
Besliyor ağaçla.
Ve kötü bir cani,
Seni yok etti.
Herkez ona kızıyor,
Çünkü o seni mahvetti...
Neslihan Özcan