Dünya Kadınlar Günü 12 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Kadın, var olmak demek yürekli bedenlerde,
Ya da hiç yok olmamak nefisler pençesinde…
Kadın, artı puan bir gen şifresi içinde,
Kodlamalarımızla sevgi düşüncesinde…
Kadın, ulvi bir değer paralel evrenlerde,
Mekân fırtınasında yaşam çekmecesinde…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Kadınlar Günü 12 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Dünya Kadınlar Günü Şiirleri
Kadına Yönelik Şiddeti Kınama Günü 17 Şiiri
Şiddetin sebepleri, konuşmadan yaşamak,
İşbirliğinden uzak nefsinden yana kalmak…
Anlayış gösterilse kadın haklı çıkacak,
Özür dilenilecek sorun anlaşılacak…
Hep yenik düştüm diye insan mı öldürülür?
Rabbim akıl vermişken nefis mi güldürülür?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Kadınlar Günü Şiiri
Neşesiniz yüzlere
Annesiniz bizlere
Kutlu olsun sizlere
Dünya Kadınlar Günü.
Bir gün yeter mi sence?
Bir komedi, eğlence
Yılın her günü bence
Dünya Kadınlar Günü.
İsmail MALATYA bil
Kadınlar güçsüz değil
Vermeli bir buket gül
Dünya Kadınlar Günü.
İSMAİL MALATYA
08/03/2021-PAZARTESİ-İST.
İSMAİL MALATYA
Hasta Analar Bacılar Şiiri
Siz hasta analar, siz ey bacılar
Size baktıkça yüreğime dolar acılar
Yağmur mu, rüzgar mı, kar mı size kıydı?
Allah'ım bu dertler bunlara reva mıydı?
Sabahtan akşama dek gün boyunca çalıştınız
Durmadan yorulmadan ordan oraya koştunuz
Çamaşır bulaşık, örgü, dikiş nakış derken
Bir gün siz de hasta, yorgun düştünüz.
Dayanın! diretin! biz bu hastalığı yeneriz
Yarın iyileşir de görmemişe döneriz.
Yanağınız gül açar, gözleriniz gülümser
Bu günleri gelecekte, mazi diye anarız.
Bu gece MUSTAFA uykudan bezdi
Sağa sola dönerek biraz feleğe kızdı
Analara bacılara bir de destan yazdı
Geçmiş olsun analar, geçmiş olsun bacılar.
Mustafa UZELLİ
MUSTAFA UZELLİ
Dünya Kadınlar Günü 11 Şiiri
Aklı yok zannedildi kadınların ve kızın,
Eve hapsedildi fikri ile akılsızın…
Denildi, okumasın kötü yola düşecek,
Denildi, konuşmasın sesi işitilecek…
İtildikçe itildi kapı arkalarına,
Azarlandı dövüldü gafil yalanlarına…
Daha yaşı gelmeden para ile satıldı,
Tasması olmasa da kölelik yaptırıldı…
Sokaktan geçemedi laf atanlarım vardı,
Gülümsediğinden kahpe gözüyle bakıldı…
Dişiydi bağışlanamadı hep aşağılandı,
İftiralar atıldı, öldürüldü yakıldı…
Oysa kadın yüceydi çocuk doğuran oydu,
Eve düzen sağlayan düşünceler onundu…
O, hep dik duruşluydu onurlu şerefliydi,
Erkeği ve kadını eğitip büyütendi…
Vatana ve millete asker yetiştirendi,
İlmi ve adaleti aşılayan kimseydi…
O, daima hocaydı çocuklar karşısında,
Edep, ahlak, din sağlayan Rab rızasında…
Kadın evde olmasa huzur erir giderdi,
Kadın hep münevverdi o, evin direğiydi…
Evin güzelliğiydi neşe kaynağıydı,
Kocasının desteği başının da tacıydı…
Bırak dövülmesini o incitilemezdi,
Ardında bir Rab vardı onun tesellisiydi…
İsterse çalışırdı hâkim olabilirdi,
Ya da bir öğretmen olup eğitebilirdi…
İsterse hiç çalışmaz ev kadını kalırdı,
Çoluk çocuk işlerini tastamam yapardı…
Ev kadını da olsa hak isteyebilirdi,
Çocuğa bakma dâhil görevleri değildi…
Çünkü saygısı vardı ücret istemiyordu,
Rab rızası da vardı gönüllü oluyordu…
Kadın, hep akıllıydı kadın hep dikkatliydi,
Yanlışı sevmiyordu fikri hep en iyiydi…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK