Dünya Komşular Günü 2 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Komşular Günü 2
Ev alma komşu al bu bir atasözümüzdür,
Sıkıntılarımızda onlar, gönüllümüzdür...
Bir derdin olduğunda yoklayanın olmalı,
İyi kötü anlarda hâl hatır da sormalı...
Komşu, senin sırdaşın komşu senin yandaşın,
Komşularınla varsın komşun yoksa yalnızsın...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Komşular Günü 2 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Komşular Günü 2 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Dünya Komşular Günü 2 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Sevgi - Barış - Dostluk - Kardeşlik Şiirleri
Benim Köyüm
Baharda şenlenir bağı, bahçesi
Kokusu başkadır benim köyümün
Unutturur adama gamı, kederi
Havası başkadır benim köyümün
Akşam olur herkes döner evine
Can kurban inan ki benim köyüme
Gülabi'nin torunları derler bizlere
Özü başkadır benim köyümün
Yeşil yeşil meşeleri var dağında
Meyve ağaçları çiçek açar bağında
Her çeşit otlar yeşerir toprağında
Yeşili başkadır benim köyümün
Köyümün kenarından akar çayı
Kıvrım kıvrım dolanır sular tarlayı
Unuttum sanma orda olmayı
Dostluğu başkadır benim köyümün
Yaz gelince çıkarlar yaylaya
Gurbetçiler hasretle döner sılaya
Benden selam olsun Aziz Ağa'ya
Sevgisi başkadır benim köyümün
İbrahim SEVİNDİK
İbrahim Sevindik
Biz Kardeşiz
Kur'an "Gerçek din İslam'dır" demekte
Ki "Müslümanlar kardeştir muhakkak"
Ara bulan kardeşliği övmekte
Ne halde kardeşler gör acıyarak.
Şucu bucu diyerekten ilk önce
Belli ki bölmek istemişler bence
"Sen, ben, hepimiz kardeşiz" denince
Gül açılır, yıllar geçse de kurak.
"Kendileri de muhtaçken verenler"
Onlardır ayetle müjdelenenler
Varını kardeşi için serenler
Belli ki Resul'e olmuşlar çırak.
Sanma ki yalnız sizin ülkenizde
Aynı gemide yolcuyuz denizde
Kardeşiz biz, ayrı gayrı yok bizde
Hadi! Sen de gel, şu inadı bırak.
Bunca kin ve nefretin sebebi ne?
Üften püften olmayacak bahane
Kucaklaşıp son verelim şu kine
Nasılsa toprak olacak son durak.
HALİL MANUŞ
Halil MANUŞ
Yar
Ben sana hiç ihanet etmedim Yar
Yaz bahar ayında korda bıraktın
Kaçmadım minderden vazgeçtim serden
El alem toyda iken zorda bıraktın
Sahipsiz bir koştum dalına kondum
Bir lokma ekmekle bir çulun umdum
Yalvardım yakardım artık yoruldum
Gülşen bahçesinde çölde bıraktın
Garip kuşlar sığınacak dal arar
Yiğit insan barınacak dağ arar
Köroğlu'lar baş verecek yar arar
Uçurumda elsiz kolsuz bıraktın
Sığınsaydım canlı cansız varlığa
Ar edipte koyar mıydı kapıya
Verir miydi zaptiye ye çavuşa
Kılıçsız kalkansız dinksiz bıraktın
Elim din,kolum dun sırdaş mahremim
Şahsında azıcık yokmuş kıymetim
Takdire rızadır artık ülfetim
Kerbela gününde susuz bıraktın
Kalpsiz, gaspçı gibi hesaplar yaptın
Akbaş'ı ağlattın zorda bıraktın
Rab kulun elinden tutmaz mı sandın
Gönlümün tahtını viran bıraktın
Yaşar Akbaş
YAŞAR AKBAŞ
Sevgi
sevgi dediğimiz bir çiçek
yüreğimizde yaşadıkça yeşerecek
sevgi dediğimiz bir ırmak
dağlar denizler onunla aşılacak
sevgi dediğimiz bir ışık
dünyamız onunla aydınlanacak
sevgi dediğimiz bir güvercin
insanlara barış getirecek
ece hanife kaban aksoy