Ebelik Haftası 2 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
21-28 Nisan, ebelik haftamızdır,
Annelerimiz için yardımcılarımızdır…
Belki bir günlüğüne belki daha az süre,
Acil her durum için el atarlar her yere…
Doğum başladığında onlar yanlarındadır,
Anne bebek sağlığında katkıları vardır…
Bir kısmı köylerdedir gece gündüz demezler,
Bir kısmı hastanelerde şefkat eridirler…
Ebeler anne gibi zorlukları aşarlar,
Onlar her tür şekilde anmaya layıktırlar…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebelik Haftası 2 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Ebeler ve Hemşireler Haftası Şiirleri
Hemşire Şiiri
Hayata henüz başlarken dünyada
Elimizden tutan hemşire oldu
Acılarla dolu hayat yolunda
Yüzümüze gülen hemşire oldu
Savrulduk kazada yol ortasına
Kanımız oluktan akarcasına
Tam kapılmıştık ki umutsuzluğa
Elimizden tutan hemşire oldu
Cephede savaşırken ölesiye
Şehadet nasip olurken herkese
Yoktu yaramızı saracak kimse
Yaramızı saran hemşire oldu
Düşmüştük hastalığın pençesine
Gider iken sonsuzluk alemine
Tertemiz ak önlüğü ile yine
Yanımızda olan hemşire oldu
Ergül Sırkıntı
Şeyma Döndü DAĞISTANLI
Akgüvercinlerimiz / Hemşireler Şiiri
Hastanelerin beyaz güvercinleri
Şifa dağıtıyor hünerli elleri
Doğrulmuyor hiç yirmi dört saat belleri
Tüm hastalara güç verir tatlı dilleri
Adamışlar kendilerini her insana
Taviz vermezler boş bir keyif için zamana
Koştururlar koridorlarda Ahhh-Amannn'a
Tüm insanlığa şifa dağıtır elleri
Bazı hasta iğne, bazısına serumu
Ağırlaşan hastaların acı durumu
Tüm şikayetler HEMŞİRELERİN sorunu
Ümit dağıtıyor fedakar gönülleri
Bazısından alır, bazısına verir kan
Bazı hastalar iyileşmiş gelmiş can
Bazı hastaya uzmanı yapmış Biopsi
Şefkat dağıtır o güler yüzleriyle hepsi
Hastanenin simgesi bayrağı beyaz
Hastaları taşıyan AMBULANS'ı beyaz
Ak güvercin HEMŞİRELER, giydiği beyaz
Onların şefkatli yürekleri bembeyaz
Ak yürekleriyle hizmet yarışındalar
Din, dil, ırk ayırmazlar cihan barışındalar
Hepsi de genç ve de enerjik yaşındalar
Yaşamın her anında hep iş başındalar
On iki Mayıstır HEMŞİRELER haftası
Serum, ilaç ve de kan isteyen hastası
Göreve koştu tabakta kaldı pastası
Onları mutlu eden taburcu hastası
Ak yüreğine yansımış Ak elbisesine
Hizmet için and içmişler son nefesine
Dünya bir vazo, konmuşlar çiçekçesine
Şifaların kokusudur şu HEMŞİRELER.
Bakmaz hastanın şivesiyle ,lehçesine
Elinden şifa sunar bir şiircesine
Fizik'e hizmeti, metafizikçesine
Acıların korkusudur şu HEMŞİRELER.
Sınırsızdır onların her hizmet alanı
Duyunca deprem, sel, yangın falan filanı
Kurtarmaya koşarlar her darda kalanı
Ömür ordusudur şu bizim HEMŞİRELER
Hastanın davetsiz misafiri sancıdır
Hasta olanlara sular dahi acıdır
Tüm HEMŞİRELER evlat ve kardeş bacıdır
Sancıların törpüsüdür şu HEMŞİRELER.
Her bir HEMŞİRE Doktorların ögesidir
Hem kutsal görevleri kendi töresidir
Al kuşaklı kep, ak güvercin yelesidir
Gönül ordusudur şu bizim HEMŞİRELER.
Bekir DERELİ
(Hemşireler Haftasına arz olunur.)
14 Mayıs 1988 Cumartesi
12 Kıta -13 Hece
Bekir DERELİ
Hemşire Şiiri
'Sus sus sus! ...
gürültü etme
sigara da içme buralarda
Görmüyor musun
hasta var her yanda.
zarar vermeye hakkın yok
O insanlara...'
Doğru söylüyor hemşire ablam
Ne güzel bir insandır bilemezsiniz
Acıdan kıvranırken bana iğne yapıp
Acılarımı dindiren de odur.
O beyaz giysilerin içinde
O güzelim kepinle
Yüzündeki gülümseyiş
Gözlerindeki ışıkla
Sen ne güzel bir insansın
Hemşire abla!
Öneriyorum bütün kızkardeşlere
İyi ve güzel bir meslek
sahibi olmak isterseniz
beni dinleyin
hemşire olun siz.
Fevzi Günenç
Fevzi Günenç
Hemşireler Gününe Şiiri
anamla organik bağımı koparan
ilk oydu
hatta kıçıma vuranda
çığlığıma ortak olurken
bende onu ilk tanıdığımda
anamın ak sütü gibi giyinmişti boydan
onlar taze yağan kar gibi
çocukların ilk sevinciydi sıcacık
gözlerimizdeki yaşa ortak olan onlardı
bir aşı kampanyasında
onlar beyaz bir güldü toplum bahçesinde
sevgileri dikensiz yüzleri çiğ damlası
onlar beyaz karanfildi
hastane koridorlarında mis gibi kokan
onlar karanlık gecelerde
gökyüzünde dolunaydı
bazen bir kızılay çadırında
bazende
bir depremde yıkık bir evin içinde
bir sıcak eldi çığlıklara uzanan
savaşlarda onları gördük
kan damlamış beyaz formaları
kan çanağı olmuş gözleriyle
merhem oldular sızılı yaralara
bazen çok sevdik onları
yaşama sevincini paylaştıklarında bizimle
bazen kin kustuk
ölüm haberleri verdiklerinde
yine de beyaz bir güvercin gibi
kanat gerdiler bize
bazen bir ana kadar sıcak
bir baba kadar sevecen
bir arkadaş kadar sırdaş oldular
bazen’de bir güneş gibi doğdular
hastane odasının penceresinden hasta yüzlerimize
gülen bir çift göz gibi
onları anlatmak yetmez kelimelerle
onlar yüreğimizin en derin yerinde
bir umut ışığı gibi
duruyorlar öylece
12 –mayıs—1998
Çetin Erdoğdu
Çetin Erdoğdu