seray çelik benim işime çok yeradı çok güzel
Empati / Ben Büyüdüm Artık Şiiri | ALİ RIZA CEBECİ (ARC XY16)
Empati / Ben Büyüdüm Artık
EMPATİ
Keşke büyüklerim anlasalar beni
Ben büyüdüm artık,
Bunu görmek için
Gözlüklerimden birini taksalar
Benim yerime kendilerini koysalar
Sen daha küçüksün sözleri
Derinden yaralar beni
O zaman anlarlar beni
Ben büyüdüm artık...
ALİ RIZA CEBECİ
Ben Büyüdüm Artık Şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler
Empati / Ben Büyüdüm Artık Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Empati / Ben Büyüdüm Artık Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Yazılan son 4 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 4 yorum yazılmış.
Benzer Çocuk - Çocukluk Konulu Şiirler
Hey Çocuk
Hey, çocuk!
Doyasıya koş
uçurtmanın ardından
Umutların gibi...
Güzeller güzeli
bebeğine sarılırken
Savur buklelerini...
En güzel kahkahanı at...
Vargücünle
El ele verip
Sevgiyle
Değiştir dünyayı ...
Ayşe TURAL
Ayşe TURAL
Çocuklar Ölmesin
21. asrın yeni modası,
Bomba modası.
İadelisi, taahhütlüsü,
Çocuk katili, akıllısı.
Hepsi vahşi, hepsi katil.
Tomahawk, crius,
Misket, napalm.
Bırak kullanmayı bunları
Üretmek bile,
Alçaklığın en alçakcası.
İşte!
Zifiri karanlığı aydınlatıyor,
Bombalarıyla birileri.
Ödettiriyor biri bedel,
Bedel ödüyor birileri.
Suçsuz yere tek bedel ödeyen,
Çocuklar;
Kimi,
savaşın muharip olmayan şehidi.
Kimisi de
savaşın yetimleri.
Bak!
Mahzun bir çocuk.
Belli ki çok korkmuş,
Hep titriyor minik elleri.
Memleketi müstemleke,
Adı yetim.
Benzemiyor anne eline,
Emperyalistlerin soğuk elleri.
Şanslı sayıyor kendini.
Çünkü o,
Mahallenin kurtulan tek çocuğu,
Tek yetimi.
Mutlu yaşasın diye birileri,
Ölmemeli birileri.
Hepsinden önemlisi;
Olmamalı çocuklar;
Ölen birileri.
Ergül Sırkıntı
Şeyma Döndü DAĞISTANLI
Afacan Çocuk
Ben küçükken
Ele avuca sığmayan
Afacan bir çocukmuşum
Mantar tabancamla pat pat
Gök gürültüsünü topa tutmuşum
Gökyüzünü sürmek için
Bulutları çifte koşmuşum
Eğirmişim bulutları
İplik yapmışım renk renk
Yıldızlara çorap mendil
Aydede'ye kazak örmüşüm
Dönme öğretmişim dünyaya
Hem dünyayı hem kendimi
Boşu boşuna yormuşum
Berfin
Çocuk Düşü
Niye ağaçlar konuşmaz
Hayvanlar konuşur da
Niye ormanlar seslenmez birbirine
Söyleyecek şeyleri olur da
Niye çiçekler direnmez
Niye denizler mavi değil sarı
Niye gemilerin eğri çıkar dumanı
Özgürlüklere sokulur da
Niye ak kağıdın üstünde koşan kalem
Balık çizer, gül çizer, güneş çizer
Niye karanlıklar düşümüze girer
Aydınlıklar durur da
DOĞAN IŞIKSAÇAN
DOĞAN IŞIKSAÇAN