Günlerden Çanakkale Şiiri

Günlerden Çanakkale Şiiri | Muharrem Taha YERLİKAYA

Vermişiz nice nice şehitler
Ancak bu yolda ölürüz derler
Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Gazilerle , şehitlerle Çanakkale’de
Dönüm noktası bir ülkede
Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Çanakkale geçilmez
Şehitlerimiz geçit vermez
Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Bütün Mehmetçikler cepheye
Yılmadan kazandırdık bu ülkeye
Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Biz her zaman şehit oluruz bu ülkeye
Sadece erkek değil tüm millet cepheye
Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Biz şehit olur gideriz
Ölsek bile Çanakkaleyi geçirmeyiz
Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Ana baba duası Allah yardımı yeter bize
Sadece gideriz Allah Allah diye
Aslan gibi komutanlar yiğit gibi Mehmetçikler
Dur düşman burası Çanakkale

Bu vatan bizim deriz
Asla toprak vermeyiz
Aslan gibi kükreriz
Çanakkale’yi vermeyiz

Bu gün 18 Mart
Günlerden Çanakkale

Muharrem Taha YERLİKAYA

Günlerden Çanakkale eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Muharrem Taha YERLİKAYA

Çanakkale Destanı Şiiri

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı

Çanakkale’m Geçilmez 5 Şiiri

Tanımadıklarından,
Türk’ün bir imanı var,
Hem de kahramanlığı,
Azmi, iradesi var…

Bilemiyorlardı da
Türk’ün yüreği var,
Yürek denilen yerde,
Rabbine inancı var…

Kısaca işin özü,
Çanakkale’m geçilmez,
Dünya birleşse dahi,
Askerim Türk pes etmez…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

İyi Bak Şiiri

Avustralya Yeni Zelanda geliyordu Anzak
Geçilmez Çanakkale'yi onlar mı yıkacak
Toprağa giren herkesin başı dik alnı pak
Öyle güçsüz medeniyet imkansızı mı başaracak

Hangi kuvvet yıkabilir bu yıkılmaz destanı?
Vatan uğruna can verenlerin daha çok acımaz mı canı?
Evde bekleyen anaların yüreği sızlamaz mı?
Geçebilir mi hiç Çanakkale buna razı mı?

Kıyamete kadar sürer bu destan
Neferler kalemimiz mürekkebimiz kan
Çanakkale destanının kağıdıdır vatan
Şehitlerin yazdı toprağında kalan

Ey Çanakkale iyi bak şehidime
Büyük ecdadıma Canım dedeme
Altında yatan tüm on beşlilere
İyi bak Çanakkale kahraman yiğitlere

Yağmur Bıldırcın

Yağmur Bıldırcın

Çanakkale Savaşı 9 Şiiri

Dünya Savaşı ile
İtilaf devletleri,
Dediler, şu İstanbul,
Davet eder bizleri…

Birleşip de girelim,
Fransa ve İngiltere,
Ele geçirmek için,
Binip de gemilere…

Tam boğazın ağzında,
Ateş açma şeklinde,
Havan topları ile
Dövme düşüncesinde…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK