Ezgi mola Teşekürler
Hayvan Sevgisi Şiiri | MERVE PAÇAL
Hayvanları sevelim
Koruyalım onları
Onlar yaşadıkça
Bizde yaşayalım.
Sevimlidir hayvanlar
Sevelim onları
Yakmayalım canlarını
İncitmeyelim onları.
Onlarda bir canlı
Koruyalım onları
Onlar yaşadıkça
Bizde yaşıyoruz.
Hayvan Sevgisi şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi
İçerikle ilgili 48 yorum yazılmış.
Benzer Hayvanlarla İlgili Şiirler
Hayvanlar Da Saygı Görme Hakkına Sahiptir Şiiri
Deme, insanlar varken hayvanlara mı gerek,
Saygım boşa gitmesin bilerek bilmeyerek...
Maliyeti mi var da saygını esirgersin,
Bencilliğinden olsa sevgi düşünemezsin...
Göster artık saygını Rab yaratıklarına,
Rab'bimizin aciz ve zavallı kullarına...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Hiçbir Hayvana Kötü Davranılamaz 3 Şiiri
Merhamet düşünülmez çünkü çıkarcıyız,
Bencilliklerimiz var ki bu yüzden haksızız...
Sen, yine vicdanlı ol hayvanlar da can taşır,
Rab'bimizin kulları onun canlarındandır...
Onları hem sevmeli hem de korumalıyız,
Ciddi yaptırımlarla hakları savunmalıyız...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Hayvanlar Özgür Şekilde Üremeliler Şiiri
İnsan, set oluşturmuş merhametin önünde,
Engeller sıralamış vicdan bariyerinde...
Tabiat, boşaltılmış, ırmaklar kurutulmuş,
Göller bırakılmamış, canlarımız yok olmuş...
Dev sitelerimiz var hayvandan arındırılmış,
Her ne tür canlı varsa sokaklar boşaltılmış...
Üreyemeyecekler bu açıkça bilinir,
Rab rızası kalmamış türler tehlikededir...
Bir yandan da avlarla soylar bırakılmadı,
Toy kuşum yok olmuştur Yılan Boyun kalmadı...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehveş'in Adaleti Şiiri
Ahmet gördü bir koru,
Düştü gönlü hevese,
Tuttu bir dişi kumru,
Koydu onu kafese.
Küçücük kız kardeşi,
Dedi; "ver onu bana!"
Severdi o Mehveş'i,
Dedi; "Al olsun sana!"
Kumrunun eşi akşam,
Boş bulunca yuvayı,
Ah çekti buram buram,
Aradı hep ovayı.
Sonra buldu dostunu,
Mehveş'in duvarında,
Geldi serdi postunu,
Kafesin kenarında.
İki eş, gündüz, gece,
Konuşur, sevişirdi,
Mehveş dedi; iyice
Bir zalimim ben, şimdi:
Eşini ettim esir,
Yoldaşı gelmiş ağlar,
Yarab bu insan nedir ?
Niçin kuşları bağlar ?
Bu sözleri söylerken,
Açtı küçük zindanı,
İki kuş uçup birden,
Boyladılar ormanı.
Ziya GÖKALP
Ziya GÖKALP