İlkokula Başlayacak Çocuk Şiiri

İlkokula Başlayacak Çocuk Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Seneye okuldasın bağlamışlar yine bez,
Muşamba ve bezlerden kurtulmalıydın çok kez...

Ailen, kolun komşun bezden kurtulmuş, derler,
Bu sevimli hâlinle seni ele vermezler...

Uyku vaktin gelmişse bezin hep bulunacak,
O, senin kıyafetin olmazsa olmayacak...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

İlkokula Başlayacak Çocuk eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Çocuk Şiiri

İşte şuradaki çocuk,
Almış güneşi evine götürüyor.
Avuç avuç ceplerinde yıldızlar,
Her biri ay kadar...

İşte şuradaki çocuk,
Binmiş sırtına Anka Kuşu'nun,
Keyfine bakın şunun...
Haykırıyor dünyaya
Sevincini çocuk olmanın...

BÜLENT ÖZCAN

BÜLENT ÖZCAN

Çocuğum Ben! Şiiri

Çocuğum ben,
Yazı nedir bilmem,
Annemi sevmeyi bilirim ben!

Çocuğum ben,
Kendimi aydınlatan,
Akıllı bir çocuğum ben!

Çocuğum ben,
Kendimi seven,
Zeki bir çocuğum ben!

Çocuğum ben,
Sevgiyi bilen,
Kötülük nedir bilmeyen,
Suçsuz biriyim ben!

LiMaNCıı

Ne Çoktular Ve Ne Kadar Çocuktular Şiiri

Hiç göze gelmediler
Gözdesi de olmadılar kimsenin
Kimse farkına varmadı yalansız gözlerinin
Göz oldu mu yüreklerinin
Hiç anlamadılar
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Çözülemedi bakışlarındaki tarifsiz sevdalar
Kim dedi sevgimi
Büyüyünceye kadar cevapsızdılar
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Sarıydılar yada soluk benizli
Çoğunlukla karaya yakın bir esmer
Ve onlar genellikle burunlarını hiç silmezler
Derin iç çekişleri bundandır
Dünyanın kahrından değil
Çünkü umurlarında değil
Onların farkında olmayanlar
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Onlar çok ve çocuklar
Büyüyecek adam olacaklar
Önceleri öğretmen,ebe
Sonra doktor olmak isteyecekler
Bildiklerinden değil
En yakınlarında onları gördüler,
Hep onlar olmak istediler
Çalınmış geleceklerinden habersiz
Yarım yamalak düşlerde eridiler
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

O güzelim yürekleri
Delikanlılık edebiyatıyla körelttiler
Okumanın erdeminden
İnsan gibi yaşamanın bilimden geçtiğinden
Haberleri olsun istemediler
Ne kadar parlarsa parlasın
Hep suskun kaldı o gözler
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Ahmed Ariften bu yana
Yolunu gözleyenlerin adı değişti
Hepsi o kadar
Kuşpalazı,boğmaca,karaçiçek,sıtma
Belki azaldı ama
Yeni nedenleriyle yürek enfaktı
Kanser filan hala kapıda
Çaresizlik dağlar aşırmakta
Yer yurt terk edildi
Gurbet artık sıla
Çalansa bildik değil başka bir hava
Kırıldılar farkında olmasanız da
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Onlar çok ve çocuklar
Gözlerinden dillerine dökülürse
Bir gün sorular
Sürdürebilecek miyiz aynı yalanı
Yoksa yine susturacak mıyız onları
Küçüldü dünya
Çoğu gitti azı kaldı
Geçici demişlerdi körlüğümüze
Biraz fazla uzadı
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular
Onlar çok ve çocuklar
Sesiz de kalsalar bizi bağışlamayacaklar
Mazeretlerimize inanmayacaklar
Yaşamımızda görünmedikleri her karenin
Hesabını soracaklar
Hazırlıklı olmak gerek
Çünkü onlar şimdilik
Çok ve çocuklar

Tayfun TALİPOĞLU

Tayfun TALİPOĞLU

Çocuklar Ölmesin Şiiri

21. asrın yeni modası,
Bomba modası.
İadelisi, taahhütlüsü,
Çocuk katili, akıllısı.
Hepsi vahşi, hepsi katil.
Tomahawk, crius,
Misket, napalm.
Bırak kullanmayı bunları
Üretmek bile,
Alçaklığın en alçakcası.

İşte!
Zifiri karanlığı aydınlatıyor,
Bombalarıyla birileri.
Ödettiriyor biri bedel,
Bedel ödüyor birileri.

Suçsuz yere tek bedel ödeyen,
Çocuklar;
Kimi,
savaşın muharip olmayan şehidi.
Kimisi de
savaşın yetimleri.

Bak!
Mahzun bir çocuk.
Belli ki çok korkmuş,
Hep titriyor minik elleri.
Memleketi müstemleke,
Adı yetim.
Benzemiyor anne eline,
Emperyalistlerin soğuk elleri.
Şanslı sayıyor kendini.
Çünkü o,
Mahallenin kurtulan tek çocuğu,
Tek yetimi.

Mutlu yaşasın diye birileri,
Ölmemeli birileri.
Hepsinden önemlisi;
Olmamalı çocuklar;
Ölen birileri.

Ergül Sırkıntı

Şeyma Döndü DAĞISTANLI