Öğretmen Ve Disiplin Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Çocuk, pek çekinmiyor ya da endişesi yok,
Hem kendinden emin hem lafa derse karnı tok...
Not, dersen zaten tam yüz, aşağısı var mıdır?
İstersen doksan beş ver çok tehdit sıralanır...
Otur, dersen oturmaz ağızlarında sakız,
El kol hareketleri itiş kakış erkek kız...
Öğretmen, taktik dener sus, der öğrencilere,
Anlayanlar azınlık süre, bitmek üzere...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Öğretmen Ve Disiplin eğitici şiirler okul şiirleri çocuk şiirleri öğrenci şiirleri öğretici şiirler Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
Söz Verdim Öğretmenime Şiiri
Öğretmenim, babam, ana kucağım
Okulum, ilim, şehrim, bucağım
Sınıfımsa, evim, barkım, ocağım
Söz verdim öğretmenime
BÜYÜK ADAM OLACAĞIM.
Yeteri kadar çalışacağım,
Rakibimle yan yana yarışacağım,
Elbette aralarına karışacağım
Söz verdim öğretmenime
BÜYÜK ADAM OLACAĞIM
Yükselmeli insan dalında
Göstermeli becerisini cihanda
Çalışkanlık belli olur simada
Söz verdim öğretmenime
BÜYÜK ADAM OLACAĞIM
Çocuk Şiirleri
Öğretmen Etkili Değildi Şiiri
Akan sular dururdu öğretmen denildi mi?
İlim, bilim demekti sarardı yüreğimi…
İçi tümden yıkıldı öğretmen mesleğinin,
O, daha da altında öğrenci velisinin…
Disiplin, dersen pek yok itibar zayıflamış,
Amir korkusu ile de kuvvetler azaltılmış…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ben Öğretmenim Şiiri
Ben öğretmenim;
Şekilden şekle
Kılıktan kılığa girerim.
Yerim zamanlara eş,
Yaşadığım zaman
Tüm coğrafyalarca geniştir.
Ben öğretmenim;
Oğuz Han olarak gözükürüm
Bir dersimde:
Altın yay ve üç gümüş oku
Oğullarım arasında bölüştürürüm.
Tarihlerce sürer soyum,
Yayılır dört bir yana
Yirmi dört torundan
Yirmi dört boyum.
Ben öğretmenim;
Bilge Kağan,
Bir dersimde Köl Tigin olurum:
Yüzyıllar sonrasından
Duyulur seslenişim.
Elbette bozulmaz törem,
Çökmedikçe üstte gök
Ve delinmedikçe
Altta yerkürem.
Ben öğretmenim;
Aşk şairi Fuzuli,
Lale Devrini gören Nedim,
Ben inanmış Yesevi,
Ben Yahya Kemal,
Dizelerimde canlanır tarih,
İstanbul kokar şiirim.
Ben öğretmenim;
Bir dersimde kaygılanırım
Vatan için.
Dolaşır kanımda
Sevgisi yurdun:
Namık Kemal'dir yüreğim,
Ulubatlı Hasan'dır,
Bıyıkları yeni terlemiş
Genç Osmanca
Canımı veririm.
Ben öğretmenim;
Bir dersimde sıkça
Coğrafya değiştiririm.
Kalbim aynı duyguyla dolu,
Türkiye haritasında Yolculuk eder elim:
Fındık toplarım Giresun'da,
Adana'da pamuk,
Nefesim Marmara'da tütün,
Ege'de kekik kokar.
Nice saymadığım illerce
Dolaşırım vatanı bütün.
Ben öğretmenim
İstiklal Savaşım
Benimle her yıl yeniden yaşanır,
Bağımsızlığın önemini
Anlar bir daha öğrencim.
Genç beyinlere
Yurt aşkını taşır,
Bayrak bayrak yüreğim.
Ben öğretmenim;
Sisler, dumanlar içinde
Açılır eski cepheler yine...
Hasan Çavuş'un, Şehit Ali'nin
Kolağası Mehmet Bey'in
Dolaşır damarlarımda kanları.
Sonra taze bir güneş doğar
Kuşlar öter özgürce...
Hep hatırlarım yeniden;
Düşmanlığın bittiği gündü,
Belirdi sisler arasından
Mavi bir gökyüzü...
Ben öğretmenim;
Yaşım bağımsızlığımca eski,
Gücüm Cumhuriyetimce genç,
Ben zamanlara damgasını vuran
Mustafa Kemal'im...
Oktay Yivli
Kaynak: Türk Şiirinde Öğretmen, Oktay Yivli, Evren Matbaası, Ankara 1990, s. 120-123.
Ali Kırımlı
Öğretmenim Şiiri
Yolsuz köye gittin yaya
Gönül verdin cagdasliga
Karanligi del dedinya
Delecegim ögretmenim
Olur ettin olunmazi
Deldin kaleminle tasi
Bil dedinya bilinmezi
Bilecegim ögretmenim
Karanligi yirta yirta
Cikacagiz aydinliga
Isik ol da ak dedinya
Akacagim ögretmenim
Kin gütmedin yüreginde
Hos gördün hep densizi de
Her bir cani sev dedinya
Sevecegim ögretmenim
Sor dedinya sen her seyi
Gör dedinya gercekleri
Yik dedinya hurafeyi
Yikacagim ögretmenim
Kuru ekmek zeytin yedin
Karda kista sürgün gittin
Bildiginden hic dönmedin
Ne büyüksün ögretmenim
Süleyman APAYDIN
Süleyman APAYDIN