Öğretmenimsin Şiiri

Öğretmenimsin Şiiri | Hilal Doğru

Öğretmenimsin
Her şeyimsin
Bilgi verirsin
Canım öğretmenim

Türkçeyi, feni bize
Sosyal bilgiler, ingilizce
Hepsini sen öğrettin
Benim canım öğretmenim

Hilal Doğru

Hilal Doğru

Öğretmenimsin eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri HİLAL DOĞRU

Öğretmenim Şiiri

Bize okumayı yazmayı,
Sayıları saymayı,
Bilgi edinmeyi,
Sen öğrettin öğretmenim

Karanlığa ışık tutan,
Hastalara şifa bulan,
Miniklere kucak açan
Sensin benim öğretmenim

Bize bir şey olunca,
Sende üzülürsün bilirim
Hemen rengin solarır
Benim canım öğretmenim

Esma YÜCEL

Öğretmenim / Osman İmançlı'ya Şiiri

Ben minicik bir fidan idim
Okul bahçenize dikildim öğretmenim.
İlim irfan, bilginizle beslendim.
Bir gonca misali açıldım öğretmenim.

Bilgi bahçenizden birer birer derdiniz
Bilgilerin en güzellerini verdiniz.
Hakikat bu, işte siz de gördünüz
Öğrencileriniz içinde seçildim öğretmenim.

Okuttun öğrettin, yuvadan uçurdun,
Ödevim bitti demedin, ardına düşürdün,
Hep iyiye, doğruya, güzele götürdün,
Hayatın içine atıldım öğretmenim.

MUSTAFA dediğin bir dertli ozan
Vakitli vakitsiz şiirler yazan
Kara gününde yine yanında hocan
İnan, büyüdükçe küçüldüm öğretmenim.


Mustafa UZELLİ

MUSTAFA UZELLİ

Dünyanın Bütün Çiçeklerini Şiiri

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin? ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları?
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben bir köy öğretmeniyim, bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerinde,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta.
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için, daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi ustum, örtün beni, yatırın buraya,

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Ceyhun Atuf KANSU

Ceyhun Atuf KANSU

Öğretmen Şiiri

Mehmet'in Şiiri

Sana çiçek getirdim dikkatini çekmek için,
her sabah karşıladım;
bir gülücük görmek için, selam durdum en önde;
bir günaydın bekledim:
Okan'a gülümsedin; sanki beni görmedin...
Seni sevdim öğretmenim yine de seni sevdim,
bisikletim olsaydı inan sana verirdim...
Sabah kırağıda geldim,
buzda karda hep geldim;
çok üşüdüm öğretmenim üşümüssün demedin...
Didem hastalanmış Didem dedin Şebnem dedin,
Züleyhayı Tolga'yı her fırsatta seversin...
Hasta oldum bilerek,
bunu hiç fark etmedin...
Sevgini kazanmayı bir tek ben beceremedim...
Kapılarda bekledim, tahtayı hep ben sildim;
bazen ayağa kalktım, kimi zaman eğildim,
gözümden yaş aktı bazen,
kendi kendime sildim,
sana yakın olmayı birtek ben beceremedim...
Yedi binlere kadar yazın dedin,
parmaklarım tutuldu yazmaktan vazgeçmedim...
Defterine baktın Aytuğ ile Figen'in,
dokuz yaprak doldurdum ödevimi görmedin...
Şiir verdin Nalan'a, Zühal'in resmini övdün,
Süreyya'ya güven verdin, beni hiç mi sevmedin?
Gücensem de öğretmenim,hiç kızmadım,
renk vermedim:
Arka sıradaki Mehmet; seni seven Mehmet'in...

Saim Metin

GÜLAY KAYAR