Otistik Ali Lüzumsuz Hırçınlığıyla 2 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Ali Lüzumsuz Hırçınlığıyla 2
Sen de alışacaksın kısa zaman içinde,
Bilinç kazanacaksın şahsımın ilgisinde,
Daha da fazlasıyla yanlış tavırların var,
Her yanlış davranışın etrafına da zarar,
Şu tükürme işlevin babana ve bizlere,
Yanında her kim varsa hem de günde on kere,
Bunlar yanlış davranış terk edilmesi gerek,
Yepyeni bir huy ile üst üste huy ekleyerek…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Ali Lüzumsuz Hırçınlığıyla 2 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Ali Lüzumsuz Hırçınlığıyla 2 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Otistik Ali Lüzumsuz Hırçınlığıyla 2 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizm Miydi Bezden Kurtulamaması 12
Daha temiz oluyor, daha da güvenliler,
Bezli olduklarından daha da dikkatliler,
Diğerleri çıkarlar tüm gün içerisinde,
Bir ya da iki kere gitme dertlerinde,
Hem de takibi gerektirecek şekillerde,
Yine de temennim var kurtulmaları için,
Okul çağı gelmişken terk edemezler niçin?
Hem annelerine hem de hostes ablalara,
Hiç sebep olmasalar israf yaşatmalara…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Efe Hiç İstenilmiyordu 2
Çocuk mutlu değildi yerinde zıplamaktan,
Bizleri ısırmaktan, etrafa saldırmaktan,
İş birliği de yoktu gidelim denilince,
Dışarıya çıkılınca, yemek yenilince,
Hem salyası akıyor dokunduğu her yere,
Hem de dokunuyordu akla gelen her yere…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Taklit Otizmlim İçin Zor Değildi
Edinebilmen gerek dik duruş sağlamada,
Tek başına şekilde yol araladığında…
Bu pek de zor iş değil seni gördüğümüzden,
Taklit yeteneklerini izlediğimizden…
Sözlerim bile senin dilinden çıkmaktaydı,
Tavuk yer misin, derken tekrarlar yapılmıştı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistiğin Zamanı
Otistiğin zamanı meçhul yerden geçmekte,
Bilinmez bir yol gibi algısız gelecekte…
Bu yüzden de gezmeli zamansız mekânları,
Yok, olmuş geleceklerden el sallayanları…
Ya da ruhsuz bedenleri pastel boyalar ile…
Kâğıtsız defter gibi görünmez kalemlerle…
Çünkü otistik gerçek resim dersi dışında,
Tek duvar üzerinde ahenkler havuzunda…
Ne kuru ne de sulu tamamı pastel boya,
Deniz renginde mavi üzerinde bir kaya…
Otistik, dalar suya yüzme bilmese dahi,
Her tür var sofrasında hakikat gibi sahi…
Anne, koşar kurtarır otistikler habersiz,
Sanırsın resim sanal, resmedeni bilinçsiz…
Oysa gerçek sanılan onun varlığında var,
Tükenmez kâğıtlara sığdırılacak kadar…
Otistiğin zamanı pas tutmayacağından,
Yokluk gibi kütlesiz bu zamansızlığından…
Formüller net olmasa kaldırmaz seviyeler,
Selam gönderenlerle ötelerden gelenler…
Yönlendirmesen bile geçmişi, geleceği,
Otistik muaf bilir her türlü bilgeliği…
Doğmadan evvelinden, doğduğu güne kadar,
Kalan bölüm bizimle yalnızlığı kucaklar…
Otistiğin zamanı değişmez, bilinenden,
Ölmeyecekmiş gibi ruh gibi ezelinden…
Yeter ki sen çekme onun tercihlerini,
Ayaksız ırmaklardan renkli sandalyesini…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK