Otizm Neydi Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizm Neydi
Ne tanısı var ne de uygulama süreci,
Ne elde bir reçete ne de başka gereci…
Yazılsa üç beş ilaç verilecek şifası,
Sabah öğle ve akşam sonra rahatlaması…
Bunlar da mümkün değil çünkü hastalık değil,
Sen hastalık der isen edilirsin hep rezil…
Çare dersen yok değil apaçık bir şekilde,
Bilinç vermen gerek davranış düzenlemede…
Kalma kısır döngüde düşme girdap içine,
Fazla gecikmeden var eğitim bilincine…
Deniliyor, eğitim deniliyor, öğretim,
Eğitim ve öğretim eğitimle öğretim…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizm Neydi eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizm Neydi Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Otizm Neydi Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizm Şiirlerim Canlı Örneklerimden 16
Emekli biri dedi “Aman hocam şeklinde,
Her lafın pot kırmakla hata geliştirmede,”
Sen dışarıya çıkma bu konuşmalarınla,
Yakınıma da gelme yanlış anlaşılmakla,
Laflarım, şiirlerim, süzgeçten geçirmeden,
İnce ayar katmadan çok yeri düşünmeden,
Dedim, duyarlılığım delil niteliğinde,
Otizmli hususunda, farkındalık şeklinde,
Apaçık bilgiler eğitim içerisinden,
Davranışlarına destek verdiklerimizden,
Otizme katkımızdan çocuk gelişiminden…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizm İçin Teşhiste Geç Kalınmamalı 19
Bilmiyoruz zannetme otizm meselesini,
Elde üç beş kuralla bilinç vesilesini,
Araç gereç vermekle akıl yürütmeleri,
Yansıtıp yüklemekle sosyal düşünceleri,
Etkinliklerimiz de var ki ilerletecek,
Geç kalmış her ne varsa işi pekiştirecek…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmlilerimizle Ders Başlamadan 3
Bir saat evvelimiz okul iç girişinde,
Otizmliler beklenir erken vakit içinde,
Henüz derse geçmeden kalmayalım tenhada,
Hâl hatır sorgu sual ağızlar aramada,
Az oturalım derler sevgi saygı içinde,
Çay içenler izlenir erken gelindiğinde…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistik Çocuk Kendini Yoruyordu
Her hâlinden belliydi otistik zıplıyordu,
Ne yerinde oturma ne ölçü biliyordu…
Bu geçici mutluluk açıkçası belliydi,
Beş dakika da olsa huzur içerisindeydi…
Ardından saldırıyor her şeyi kırıyordu,
Kırılacak yoksa kendisine saldırıyordu…
Çocuk tüm gün içinde bu şekil yaşıyordu,
Hem kendine hem bize eziyet ediyordu…
İlaçlarını alsa sorun azalacaktı,
Kendisini yormada derdi kalmayacaktı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK