Otizme Toplum Mu Yol Açıyor? Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizme Toplum Mu Yol Açıyor?
Akla gelmez şey değil toplumun kuralları,
Gergin birçok insanın bizi susturmaları…
Diyelim, otobüste arka kapı açılmaz,
Bir kere seslenirsin o an sorun oluşmaz…
Teyze, inecektir dersin, “kaptan arka kapı!”
“Avukatı mısın?” Derler yuttururlar hapı…
Çok sonra susacaksın ağzın yandığı için,
Gençler görür ve izler konuşmalılar niçin?
Kırılan potlar örnek kabul edilmiş durum,
Toplum sebebi ile duyarsızım suskunum…
Ya o izleyen yeni nesil çocuklarımız,
Kulaklarda kulaklık tamamıyla duyarsız…
Otistik değilsek de suskunluğa yöneldik,
Sessizliği hak sanıp gözümüzü çevirdik…
Yani duyarsız kaldık kınatılmamak için,
Göz göze gelmemek için etmişiz ki yemin…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizme Toplum Mu Yol Açıyor? eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizme Toplum Mu Yol Açıyor? Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Otizme Toplum Mu Yol Açıyor? Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizmli Sami Ek Mek Diyordu 6
Ek mek beslenme idi karnı acıktığında,
Acıktım, deme idi bir dersin ortasında,
Bizse tamam diyorduk saat on bir olunca,
Beslenme saatinde, hâl imkân sağlanınca,
Dinleyemiyor idi dinlemeyecekti de
Acıkmış olduğundan sabredemediğinde…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmlilerle 2
Şahsım, zaten geçici durum düzenlemede,
Çocuklarsa çok büyük baş edilmez şekilde,
Osman hâlâ gülüyor şahsımıza bakıp da
Sonu gelmez bir şekilde ayağa kalkıp da
Osman otur, dedikçe Ömür ayaklanmada,
Kenan, diğer taraftan tehdit oluşturmada,
…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistiğin Zamanı
Otistiğin zamanı meçhul yerden geçmekte,
Bilinmez bir yol gibi algısız gelecekte…
Bu yüzden de gezmeli zamansız mekânları,
Yok, olmuş geleceklerden el sallayanları…
Ya da ruhsuz bedenleri pastel boyalar ile…
Kâğıtsız defter gibi görünmez kalemlerle…
Çünkü otistik gerçek resim dersi dışında,
Tek duvar üzerinde ahenkler havuzunda…
Ne kuru ne de sulu tamamı pastel boya,
Deniz renginde mavi üzerinde bir kaya…
Otistik, dalar suya yüzme bilmese dahi,
Her tür var sofrasında hakikat gibi sahi…
Anne, koşar kurtarır otistikler habersiz,
Sanırsın resim sanal, resmedeni bilinçsiz…
Oysa gerçek sanılan onun varlığında var,
Tükenmez kâğıtlara sığdırılacak kadar…
Otistiğin zamanı pas tutmayacağından,
Yokluk gibi kütlesiz bu zamansızlığından…
Formüller net olmasa kaldırmaz seviyeler,
Selam gönderenlerle ötelerden gelenler…
Yönlendirmesen bile geçmişi, geleceği,
Otistik muaf bilir her türlü bilgeliği…
Doğmadan evvelinden, doğduğu güne kadar,
Kalan bölüm bizimle yalnızlığı kucaklar…
Otistiğin zamanı değişmez, bilinenden,
Ölmeyecekmiş gibi ruh gibi ezelinden…
Yeter ki sen çekme onun tercihlerini,
Ayaksız ırmaklardan renkli sandalyesini…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Üçer Çocukla İki Tevfik Öğretmen 4
Sınıfları yan yana birbirine bakmakta,
Ortak kapı içinden sınıflar ayrılmakta,
Eğitmen levhasında Tevfikler bulunmakta,
Yanlışlık yaşansa da girilip çıkılmakta,
Onlar altıncı sınıf biz henüz üçteyiz,
Otizmli çocuklarla bir düzen içindeyiz…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK