Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim
Aracım olmayınca vaktim yollarda geçer,
İbret veren anlarla gelişir düşünceler,
Tanıdığım bir çocuk annesinin yanında,
Yer vermem gerek, dedim onu tanıdığımda,
Anne, deyip duruyordu oturma fikri ile
Anne bakıp duruyor beyaz saçları ile
Yarı açık bir hâlde dağınık vaziyette,
Çocuk çekiştirmese çeki düzen vermekte,
Biraz olsun çilekeş yıpranmış hâlleriyle,
Etrafa bakındı yer bulma düşüncesiyle,
Yer yok, diyor gibiydi bir kenarda dikilip,
Tutunma şekli ile bir denge geliştirip,
Evlat gel otur, dedim kolundan çekiştirip,
Koltuğun kenarından bir yere yerleştirip,
Anne ayakta idi çocuksa yerleşmişti,
Her şey yolunda idi bir dert gelişmemişti…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Otizmli Çocuğa Yer Vermeliydim Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizmli Çocuk Mana Anlamayla
İşin kolaylığı vardı dikkat içinde dikkat,
Her vicdanlı düşünce gerçeklerden hakikat,
Bir de Rab rızası ki, can taşıyan herkese,
Yürekli fikir de şart düşmeden bir yeise,
Dik duruş da gerekli vatan içerisinde,
Milletine sevgiyle, bayrak düşüncesinde,
Her biri iç içeyse üst üste bir duyguyla,
Otizm ve down dert değil sır, mana anlamayla…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizm İçin Teşhiste Geç Kalınmamalı 19
Bilmiyoruz zannetme otizm meselesini,
Elde üç beş kuralla bilinç vesilesini,
Araç gereç vermekle akıl yürütmeleri,
Yansıtıp yüklemekle sosyal düşünceleri,
Etkinliklerimiz de var ki ilerletecek,
Geç kalmış her ne varsa işi pekiştirecek…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistiğin Zamanı
Otistiğin zamanı meçhul yerden geçmekte,
Bilinmez bir yol gibi algısız gelecekte…
Bu yüzden de gezmeli zamansız mekânları,
Yok, olmuş geleceklerden el sallayanları…
Ya da ruhsuz bedenleri pastel boyalar ile…
Kâğıtsız defter gibi görünmez kalemlerle…
Çünkü otistik gerçek resim dersi dışında,
Tek duvar üzerinde ahenkler havuzunda…
Ne kuru ne de sulu tamamı pastel boya,
Deniz renginde mavi üzerinde bir kaya…
Otistik, dalar suya yüzme bilmese dahi,
Her tür var sofrasında hakikat gibi sahi…
Anne, koşar kurtarır otistikler habersiz,
Sanırsın resim sanal, resmedeni bilinçsiz…
Oysa gerçek sanılan onun varlığında var,
Tükenmez kâğıtlara sığdırılacak kadar…
Otistiğin zamanı pas tutmayacağından,
Yokluk gibi kütlesiz bu zamansızlığından…
Formüller net olmasa kaldırmaz seviyeler,
Selam gönderenlerle ötelerden gelenler…
Yönlendirmesen bile geçmişi, geleceği,
Otistik muaf bilir her türlü bilgeliği…
Doğmadan evvelinden, doğduğu güne kadar,
Kalan bölüm bizimle yalnızlığı kucaklar…
Otistiğin zamanı değişmez, bilinenden,
Ölmeyecekmiş gibi ruh gibi ezelinden…
Yeter ki sen çekme onun tercihlerini,
Ayaksız ırmaklardan renkli sandalyesini…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Yaşar Ağlamayacaktı 4
Ali’nin yaklaşımı Hasan’ın tavırları,
Rahatlık şekli dâhil algı yaşatmaları,
Fark eder gibi idi içteki manzarayı,
Alışma sürecinde vaziyet yaşamayı,
Şahsımın tavrı ile güven verme şekliyle,
Ortam rahat bir hâlde ruhtan gelen yol ile…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK