Otizmli Kenan Ödüllendiriliyordu 10 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Diyebilsek kırıyor ne varsa parçalıyor,
Sınıfa girer girmez hiçbir şey bırakmıyor,
Diyebilirler diye neden kırdırıyorsun?
Çocuğun kırmasına izin mi veriyorsun?
Biz de denmesin diye yol geliştiriyorduk,
Her ne varsa bir şeyler bulup onarıyorduk…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Kenan otizm şiirleri otistiklerle ilgili şiirler otizm ve otistikler çocuk şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizmli Kerem’in İp Takıntısı 3 Şiiri
İp vermeyelim, dedik takıntı dindirmede,
Bir dert çıkarsa dahi derdini gidermede,
Yine de ip istiyor vermezsek ağlıyordu,
Güçlü tırnaklarıyla bizi tırnaklıyordu,
İzin vermemek de gerek tırnaklamalarına,
Yer vermemek için bir diğer takıntısına…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Kenan’ın Kırmalarının Sebebi Biz Miydik? 13 Şiiri
Okula geldiğinde inmem, diye tutturur,
İndirdiğimiz anda büyük dert oluşturur,
Ders verme amacıyla tavsiye verme ile
Der, yürümeyeceğim siz zorlasanız bile,
Biz, sevgi gösterirdik saygıyla yaklaşırdık,
Yolda yürürken bile uzlaşmalar sağlardık,
Okul içine girip sınıflara varırdık,
Sınıfın kapısında anlaşmalar yapardık,
İnadı hiç dinmezdi girmeyeceğim diye,
Kararından vazgeçmezdi eziyet etmeye…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistikler Ve Müzik Şiiri
Sunulmuş bir müfredat verilmesi gereken,
Çocuk hiç bakmasa da ilgi çekmediğinden…
Derken, birisi fırlar açar güncel bir yerden,
İşte müzik kanalım, ruhlarımızdan gelen…
Ancak bunlar yasaktır anında kapatılır,
İçten gelen de olsa ruh, tanınmayacaktır…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistiğin Zamanı Şiiri
Otistiğin zamanı meçhul yerden geçmekte,
Bilinmez bir yol gibi algısız gelecekte…
Bu yüzden de gezmeli zamansız mekânları,
Yok, olmuş geleceklerden el sallayanları…
Ya da ruhsuz bedenleri pastel boyalar ile…
Kâğıtsız defter gibi görünmez kalemlerle…
Çünkü otistik gerçek resim dersi dışında,
Tek duvar üzerinde ahenkler havuzunda…
Ne kuru ne de sulu tamamı pastel boya,
Deniz renginde mavi üzerinde bir kaya…
Otistik, dalar suya yüzme bilmese dahi,
Her tür var sofrasında hakikat gibi sahi…
Anne, koşar kurtarır otistikler habersiz,
Sanırsın resim sanal, resmedeni bilinçsiz…
Oysa gerçek sanılan onun varlığında var,
Tükenmez kâğıtlara sığdırılacak kadar…
Otistiğin zamanı pas tutmayacağından,
Yokluk gibi kütlesiz bu zamansızlığından…
Formüller net olmasa kaldırmaz seviyeler,
Selam gönderenlerle ötelerden gelenler…
Yönlendirmesen bile geçmişi, geleceği,
Otistik muaf bilir her türlü bilgeliği…
Doğmadan evvelinden, doğduğu güne kadar,
Kalan bölüm bizimle yalnızlığı kucaklar…
Otistiğin zamanı değişmez, bilinenden,
Ölmeyecekmiş gibi ruh gibi ezelinden…
Yeter ki sen çekme onun tercihlerini,
Ayaksız ırmaklardan renkli sandalyesini…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK