Otizmli Mehmet Okul Bahçesinde Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bahçe içerisinde öğretmenler gözlemler,
Koşup oynayanlarla ağlayanlar gülenler…
Bağırışımalar vardır haykırışlarla dolu,
Gözlemlemelerimizin yok başka da yolu…
Tek tük konuşan varsa bilinçli değildir,
Ağır olduklarından tamamı da bezlidir…
İstisnalar dışında olsa da tek kelime,
Sadece Mehmet var ki yalnız iki kelime…
Ezberinde “bu kim” var başka konuşamıyor,
“Bu bir çocuk” deyince sevincinden kaçıyor…
Herkesi yoklayacak bildiği kelimeyle,
Laf bilmediği için müjdesi de bu kimle?
Bir de el sallaması pencereden bakınca,
Ardından fırlar gider bir karşılık alınca…
Pencerelerden bakar bu kim bu kim diyerek?
El sallanmadığında mutlaka bekleyecek…
Pencerenden ayrılmaz, karşılığını almadan,
El salladığın anda fırlar hiç usanmadan…
Varıp döndüğü yerse hocasının yanıdır,
Yine bu kim lafıyla gülümser tavrı vardır…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Mehmet Okul Bahçesinde eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizmli Çocuklar Evlerinden 2 Şiiri
Otizmlisi, downlusu tek tek paylaşılarak,
Servisten inenlerle okul renk renk olarak,
Her sınıfa üç dört beş yerleşecek şekilde,
Onlar öğrencilerimiz ki yüreğimizde,
Onlar, bize emanet anne ve babalardan,
Her şekilde bir vesile yaratıcımızdan…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Yaşar Ellerini Çırpmasa 2 Şiiri
Sadece zarar verme, çevresindekilere,
Dar alan içerisinde her engellemelere,
Dolanıp da durmasa ellerini çırparak,
Her çırpma esnasında üç beş kaza yaparak,
Davranış tavır alsa bir yerde beklemeli,
Zarar verme işinde olmasa şaibeli…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuk İp Atlayabilse Şiiri
İp, ağır gelen bir oyun, akıl almayınca,
Zekâ yüksek de olsa ip atlayamayınca,
Sadece sallamakla başından yukarıda,
Ya da sürüklemekle birisi koştuğunda,
Ya elleriyle oyun Kerem’in oynadığı,
Ya da Kenan usulü takıntı sağanağı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Çocuk Zihinsel Velisiyle Şiiri
Amca, garip olunca insandan sayılmadı,
Her kim ne derse desin güven toplayamadı…
Hiç gelmesin, denildi tehlike sebebiyle,
Hâli ve tavrı ile ürküntülü şekliyle…
Haksız da sayılmazlardı evine gitmeliydi,
Ama bu sefer de yeğen gelemeyecekti…
Başka da velisi yok çocuğun durumuna,
Onun seviyesinde bir sahip varlığına…
Kal, dedik dışarıda bu da mümkün olmadı,
Bahçeye de hiç girme desek de yakışmadı…
Sanki meczup gibiydi hâl tavır açısından,
Artık gelmeyecekti kalbi kırıldığından…
Çocuk da gelemedi çünkü ağır durumda,
Amca sahip çıkmaktaydı sorun çıktığında…
Bir suç da işlememiş zihinsellik dışında,
Masumiyet şeklinde saflık aşamasında…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK