Otizmli Muhammed’le Bilinçlenmede 2 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizme ek olarak, sorunlar toplanmıştı,
Bedensel gerilikle güç kuvvet azalmıştı…
Akıl, fikir, zekâ ve ruhsal tüm dertlerine,
Ne varsa eklenmişti anne yüreklerine…
Biz, dahi üzülmüştük yürüyemeyişine,
Bunca dertlerle ağlayıp gülememesine…
Ona bilinç vermiştik yemek yeme şeklinde,
Tak çıkarları alıp dizme düşüncesinde…
Yavaş yavaş yürüme adım atma gelecek,
İletişim şeklinde çok şey düzeltilecek…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Muhammed’le Bilinçlenmede 2 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Her Otistik Bir Değil 4 Şiiri
Arkadaş çevresine bakıp gülümsemesi,
Çevreyi süzer gibi etraftan tiksinmesi…
Parmak kaldırıp da çok kez izin istemesi,
Şaşkın şaşkın bakıp da sorgu sual etmesi…
Sınıf içerisinde o tamamıyla farklı,
Tevazulu bakması biraz ayrıcalıklı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Yaşar’a Moral Gerekliydi Şiiri
Üzerinde gocuğu dert verir bir şekilde,
Açık sarı rengi ta baştan savma bir hâlde,
Almış olduğu çanta okul çantası değil,
Öğrenci olsa dahi öğrenciye has değil,
Kılık kıyafet dâhil önemsenmez bir hâlde,
İçler acısı durum, dikkat çeker şekilde,
Saçlar bile uzamış ta çenesine kadar,
Aile onay verse de etse üç beş yarar…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmi, Otizmliyi Bir Yere Getirmekle Şiiri
Paylaşım gerekliydi dertlerle dertlenmekle,
Dertlenip de dertleri azaltıp, eksiltmekle,
Aynı anda bilinç vermek davranış ekleyerek,
Vaziyet yanlış ise durum güncelleyerek,
Hakk’ı Hakk’a sevk edip Hak ile yürümekle,
Bir yere getirmekle, Hak’la bütünleşmekle…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Olmak Şiiri
Sizler gibi olmayı ne de çok arzulardım,
Neşelenip gülmeyi sizler gibi yapardım...
Bıktım el edenlerden acıyan bakışlardan,
Sırtlarını dönüp de işaret yapanlardan...
Bak giyinemiyorum gömlek denilen şeyi,
Ayakkabılarımı ya da şu elbiseyi...
Elimden tutanlar var koşamıyorum bile,
Özel isteklerimi getiremiyorum dile...
Onlar bakıp anlıyor bundan utanıyorum,
Hiç kızmasalar dahi bu yüzden huzursuzum...
Ne kalem tutuyorum ne de harf biliyorum,
Karnım dahi acıksa açım diyemiyorum...
Yarınlarım olmalı ailem bunu düşünür,
Endişelenmekteler babam buna üzülür...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK