Otizmli Temkinliydi Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Temkinliydi
Otizmli, her huyuyla biz doğalız diyordu,
Her şeyi fırlatmakla, bir şey anlatıyordu…
Diyordu, siz büyükler kavgayı aktardınız,
Yalan dolanlarla kargaşa çıkarırsınız…
Neyse ki otizmliler biz siz gibi değiliz,
Hem biz dik duruşluyuz hem size temkinliyiz…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Temkinliydi eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Temkinliydi Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Otizmli Temkinliydi Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Otizm ve Otistik Çocuklarla İlgili Şiirler
Otizmli Çocuk Sesi İle
Herhangi cihaz olmadan elektronik bir sesle,
Her konuşma esnası sesten gelen şiddetle,
Pek rol de yapmıyordu doğallığı gereği,
Kulağımıza gelmekte sesinin netliği,
Tekdüzeliği ile dikkat çekilir hâlde,
Otizme has usul mü konuşma biçiminde…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli İle Güçlenmek Gerek
Zayıfsın ağlıyorsun çaresizim diyerek,
Seni dinlemediğini bizzat söyleyerek,
Otoriten kalmamış konumun yanlış yolda,
Başkaldırı başlamış sıkıntın hat safhada,
Bağırdığın oluyor son çare biçiminde,
Hâl düzeleceğine daha derinleşmede,
Oysa durum bu değil bu şekil olmayacak,
Sistemli metotlarla duyarlı kalınacak,
Karşına alman gerek anlamadığın için,
Tamam, kabul diyerek dinlemeyesin niçin?
Vaatler de olmalı nefsi olan türüme,
Üç beş yeni seçenek otizmli meleğime,
Gerekirse hemen çık çocuğunu sevindir!
Çocuk ile birlikte yeni metot geliştir!
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otizmli Ali İkna Edilemediğinde 2
Ali, hayır diyecek ayakkabı işine,
Terlik giyme hâline galoş meselesine,
Yine de ısrarlıyız kural meselesinde,
Genel kurallar neyse uyma düşüncesinde,
İkna işi yürümez, anlaşma kısa sürer,
Otizmli Ali ile denk değil düşünceler…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Otistiğin Zamanı
Otistiğin zamanı meçhul yerden geçmekte,
Bilinmez bir yol gibi algısız gelecekte…
Bu yüzden de gezmeli zamansız mekânları,
Yok, olmuş geleceklerden el sallayanları…
Ya da ruhsuz bedenleri pastel boyalar ile…
Kâğıtsız defter gibi görünmez kalemlerle…
Çünkü otistik gerçek resim dersi dışında,
Tek duvar üzerinde ahenkler havuzunda…
Ne kuru ne de sulu tamamı pastel boya,
Deniz renginde mavi üzerinde bir kaya…
Otistik, dalar suya yüzme bilmese dahi,
Her tür var sofrasında hakikat gibi sahi…
Anne, koşar kurtarır otistikler habersiz,
Sanırsın resim sanal, resmedeni bilinçsiz…
Oysa gerçek sanılan onun varlığında var,
Tükenmez kâğıtlara sığdırılacak kadar…
Otistiğin zamanı pas tutmayacağından,
Yokluk gibi kütlesiz bu zamansızlığından…
Formüller net olmasa kaldırmaz seviyeler,
Selam gönderenlerle ötelerden gelenler…
Yönlendirmesen bile geçmişi, geleceği,
Otistik muaf bilir her türlü bilgeliği…
Doğmadan evvelinden, doğduğu güne kadar,
Kalan bölüm bizimle yalnızlığı kucaklar…
Otistiğin zamanı değişmez, bilinenden,
Ölmeyecekmiş gibi ruh gibi ezelinden…
Yeter ki sen çekme onun tercihlerini,
Ayaksız ırmaklardan renkli sandalyesini…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK