Sevgili Peygamberim Şiiri

Sevgili Peygamberim Şiiri | M.NİHAT MALKOÇ

Sönmez iman güneşin
Sevgili Peygamberim
Dünyada yoktur eşin
Sevgili Peygamberim

Yoluna revan olduk
Boştuk, nurunla dolduk
Ballar balını bulduk
Sevgili Peygamberim

Dertlerime ilacım
Himmetine muhtacım
Sensin benim baş tacım
Sevgili Peygamberim

Hayatsın tenimizde
Gülsün gülşenimizde
Cansın bedenimizde
Sevgili Peygamberim

Çocukların göz nuru
Ümmetinin gururu
Gönlümüzün süruru
Sevgili Peygamberim

Peteğimizde balsın
Bayrağımızda alsın
Sevgin bizlere kalsın
Sevgili Peygamberim

Karanlığa güneş ol
Aşk ol kalbimize dol
Budur yarınlara yol
Sevgili Peygamberim

Açılır gonca güller
Gül kokar bizim iller
Adını anar diller
Sevgili Peygamberim

M.NİHAT MALKOÇ

M.NİHAT MALKOÇ

Sevgili Peygamberim şiiri M.NİHAT MALKOÇ şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler kutlu doğum haftası şiirleri Hz. Peygamberimiz ile ilgili şiirler Dini şiirler Hz. Muhammed ile ilgili şiirler

Hüzün Yılı / Senetül Hüzün Şiiri

Hüzün yılını yaşarken,
Acılar arka arkaya gelmişti.
Önce büyük oğlun Kasım'ı,
Toprağa verdin ellerinle.
Ardından diğer oğlun Abdullah'ı.
Sonra amcan Ebu Talibi.
Ne çok anardın iyiliklerini.
Üç gün sonra da,
Hatice annemizi.
İslam'ın biricik çiçeğini,
Ömrünün gerçeğini,
Kasımla Abdullah'ın annesini,
Topraklar aldı senden.
Hüzünler sıralanmıştı yüreğine.
Seni üzecek sözleri,
Dolamıştı müşrikler diline.
Neslin kesildi dediler.
Hayır, işte biz buradayız.
Seni seven bir orduyuz.
Sana verilen Kevser'le gururluyuz.
Biz ve çocuklarımız.
Acılar sıralanmıştı yüreğine.
Yaşlar doldu gözlerine.
Karşıdaki dağa seslendin.
Ey dağ dedin.
Ey dağ, benim başıma gelen,
Senin başına gelseydi dayanamaz yıkılırdın.
Bir acı akşamında,
Cebrail geldi.
Kalk dedi.
Bitecek artık acılar.
Şimdi miraç vakti.
Kavuşma vakti.
Vuslat ile geçecek hepsi.


Miraçta makamın gösterilmişti.
Ben burada kalayım o zaman dedin.
Hayır dediler henüz değil ki;
Dünya'da bitmedi yaşanacak günün.
Ya Resulullah, buralara nasıl döndün?
O makamından sonra.
Bu topraklara nasıl alıştın?
Toprakla teyemmüm yapılır ya.
Bu senin toprağa basmandandır.
Senin mübarek ayağınla,
Bastığın topraklar nur oluyordu.
Tuttuğun dallar gül oluyordu.
Haykırıyordun putlar kırılıyordu.
Şehadeti haykırıyordun.
Şirkin cümlesi yok oluyordu.
Zaten doğduğun zamanda da öyle olmuştu.
Putlar yüz üstü düşmüştü.
Mecusi'nin ateşi sönmüştü.
Mazlumun gözyaşı dinmişti.
Bırakın dedin,
Dünya onların olsun.
Bize Allah yetmez mi?
Dünya tuzak dedin.
Bize cennet yetmez mi?
Giderken ben sizi beklerim dedin.
Kevser'in başında.
Buna şüphem yok ama.
Ben Kevser'e gelir miyim?Bilmiyorum.
Niye mi? Biliyorsun işte günahlarım.
Senin ölçünde yaşayamadım.
Kur'anın emirlerini taşıyamadım.
Ne Kevser'e ne de sana şüphem var.
Ben Dünyayı kalbimden çıkaramadım.

Osman Ali AYDIN

Osman Ali Aydın

Peygamber Sevgisi Şiiri

Ümmetin oluşumuzla övünürüz
Kaybetmiş oluşumuza üzülürüz

Miski amberdir dokun ve kokun
Hala, üzerimizdedir ölüm şokun

Umarız kıyamet günü şefaatinize
İnşallah alırsınız hepimizi safınıza

Nebilerin piri, ölmedi yaşıyor dipdiri
O'nun gelmesiyle silindi beşerin kiri

Dünya, senin gelişinle anlam kazandı
Çünkü yokluğunuzda her yer hazandı

Ey Nebi, benzeyen değil, benzetilensin
Çünkü sen en güzel şekilde bezenensin

Duyduğumuz her sese, kulak kesiliyoruz
Ya gelmenizi/ya gel demenizi bekliyoruz

Nerde adınız anılsa ümmetin boyun eğer
Ümmetim deseniz başımız ta göğe değer

Ümmetin olmamızdandır bu ihsan ve lütuflar
Her adem ahrette şefaat edeceğinizi umutlar

Bencileyin, acizdir edipler seni met-ü senadan
Çünkü seni övmüştür en güzel şekilde Yaratan

Ey Nebi, hakkında ne yazıp söylesem, noksan olur
Bence tüm övgüleri sadakna demek en doğru olur

19.04.2005-17:04
Bayram Tunca

Bayram Tunca

Şefkat Peygamberi Şiiri

Şefkat Peygamberi Efendim yoktun, vicdanlar sağırdı!
Kapalıydı basiretler ve gözler!
Diri diri kız gömmek ne ağırdı!
İnsan ki hep cehaletten tökezler!

Sen geldin aramıza bir nur doğdu.
Kapandı devri cahiliye birden.
İslam köle pazarlarını kovdu.
Kurtardı çocukları şirkten kirden.

Yetim büyüdüğün için mi bilmem?
Okşar tüm çocukları çok severdin!
Ondandır sana pür dikkat kesilmem!
Çocuk sevgisini bize sen verdin!

Bizlere gönderilen rahmetsin sen!
Ben ki rahmet peygamberiyim derdin!
Övülmüş Muhammed ve Ahmetsin sen!
Tüm çocuklara merhamet ederdin!

İlk örnek sevgin, Hasan'la Hüseyin!
Kâh omzundadır, kâh kucağında.
Onlar ki torun değil, göz bebeğin!
Ana kucağı, dede ocağında.

Her sözün sonsuz rahmettir, yağmur, kar!
Bin dört yüz yıldır yağar kalbimize!
Sözün sevgi pınarı gibi akar:
Merhamet edilmez merhametsize!

Mehmet sertpolat

Senden Önce Şiiri

Diri diri gömülürken kız çocukları,
Yolunu gözlerdi.
Yüreğine taş basan anaları,
Kokunu özlerdi.

Senden önce gelen peygamberler,
Seni müjdelerdi.
Sensiz doğan günler,
Kapkaranlık gecelerdi.

Horlanmış masum köleler,
Bir kurtarıcı beklerdi.
Zulüm altında inleyen ülkeler,
Ah üstüne ah eklerdi.

Tevratta vasfını okuyanlar,
Seni görmeyi ne çok isterdi.
Sevgini kalplerine dokuyanlar,
Cenneti dünyada gösterdi.

Ümmetin kurban olmuş yoluna,
Allah bile salat etmişken kuluna,
Seni sevenler değer vermez malına,
Şefaatini ne çok isterdi.

Osman Ali Aydın

Osman Ali Aydın