Öğretmenler öğrencilerin öğrenme sürecine katılmalarını sağlamak için çeşitli yöntemler geliştirmişlerdir.Aşağıda genel olarak katılmanın sağlanmasında başvurulacak ana yollar gösterilmiştir:
1.Öğrenmeler , öğrenci için anlamlı ve ihtiyaçlara uygun hale getirilmelidir.
2.Öğrencin kendine uygun hedef ve öğrenme konuları seçmesine yardım edilmelidir.
3.Öğrenme durumları , öğrenciye hem zevk vermeli hem de başardığını duyurmalıdır.Öğretmen , öğrencilerini istekle öğrenmeye yöneltmez ise , öğrenciler heyecan getirecek durumları kendileri yaratırlar.Derste , öğrencilerin sezdirmeden bir çok oyunlar oynadıkları; birbiriyle şakalaştıkları gerçektir.
4.Öğretmen öğrenciye merak duymalı , merakını giderecek öğrenme ortamı yaratmalı , düşündüğünü serbestçe söylemesine yardım etmelidir.
5.sınıfta aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak , dersleri hep aynı şekilde işlemek dikkati azaltır , öğrenme işine monotonluk getirir.
6.Öğrenci başardığını hissetmeli başarı umudu taşımalıdır.Bunun için öğrenci yeterli sayıda başarı ile karşı karşıya getirilmelidir.Katılmayı önleyen en önemli etmenlerden biri , öğrencinin sürekli başarısızlık tecrübesi geçirmesidir.
7. Öğrencinin öğrenme işine açık yada kapalı olarak katılabilmesi derste elde edilebileceklerin kendi amaçları yönünden anlamlı olmasına bağlıdır.
8..Öğrenciyi harekete yönelten motiflerin ihtiyaç sıralamasındaki yeri de önem taşır.
Sosyal tasvip ve sevgi arayan bir öğrencinin ders ödevlerine karşı tutumu çok fazla olumlu olmayabilir.
9.Katılmanın sürekliliğini sağlamak için , kaygı başarısızlığı doğuran sıkıntıların azaltılması gerekir.
10.Öğrencilerin öğrenme hızları ve stilleri birbirinden farklıdır.Bu nedenle bireysel öğretime yer verilmelidir.
Öğrencinin öğrenme sürecine katılımını etkileyen bütün faktörler , öğretmenin bu konuda yapabileceğini ve yapması gerekenleri de açıkça ortaya koymaktadır.Katılma ile ilgili pek çok araştırma , bilişsel giriş davranışları duyuşsal giriş özellikleri ve öğretim hizmetinin niteliğinin öğrencinin katılımını etkilediğini göstermektedir.Öğretmen bu öğeleri göz önünde bulundurarak öğrenci katılımını arttırabilir. Ancak, katılımını etkileyen faktörlerin bilinmesi ve öğretimin ona göre düzenlenmesi yeterli değildir. Çünkü, grupla öğrenme durumunda her öğrencinin etkin katılımını sağlamak çok zor bir iştir. Öğretmenler, bu güçlükleri azaltabilecek bazı yöntemler geliştirmişlerdir. Örneğin; bir defada tek bir çocuk üzerinde durma, sınıfı her öğrencinin diğer üyeler tarafından gözlenebilen bir şeyler yapmasını gerektirecek şekilde küçük gruplara bölme, her öğrenciden sürecin belli bir basamağını gözlenebilecek şekilde örneklendirmesini isteme, gerektiğinde tartışma ortamları yaratma ve öğrencileri konuyla ilgili sorular sormaya teşvik etme yöntemleridir.
Öğrenci katılımını arttırmak için yeni yöntemler araştırılmasına rağmen , öğretmenin öğrencinin katılımını sağlamada işini güçleştiren en önemli etken , belli bir şeyi öğrenmek için gerekli olan katılma miktarı bakımından öğrenciler arası farklardır. Öğrenme ile ilgili olarak yapılan bazı laboratuar araştırmalarının bulgularına göre , belli bir öğrenme düzeyine çıkabilmek için bazı öğrenciler, öğrenilecek materyali diğerlerinden daha çok tekrar etmeye gerek duyabilmektedir.
Tam öğrenme stratejilerinin uygulandığı durumlarda ilk ünitelerde harcanan zaman miktarı diğer ünitelerde azalma eğilimi göstermektedir. Hızlı ve yavaş öğrenen öğrenciler arasındaki öğrenme zamanına duyulan ihtiyaç miktarı ile ünitelerde fazla, üniteler ilerledikçe ise bu farklılıklar azalma eğilimi göstermektedir.
Genel olarak öğrencilerin başarılarında gözlenen değişkenliğin yüzde yirmiye kadarı, onların öğrenme sürecine katılma dereceleriyle açıklanabilmektedir.
Öğrencilerin Sosyal Becerilerinin Gelişi Öğretmenin Rolü eğitim öğretim rehberlik eğitim yazıları öğretmen öğrenci öğretim yöntemleri öğretmen gelişimi okul ders eğitim ortamları eğitimde başarı