İnsan olmaktan sanırım.
Okuduğumuz kitaplar, izlediğimiz filmler, özellikle beğendiklerimiz elbette. Hepimizin sonunu merak edip de bitmesin diye iç çektiklerimiz vardır. İllaki var, değil mi?
Düşündüğünüzü hisseder gibiyim.
Bir kitap, bir film beliriverdi hafızanızda.
Evet, olması gereken gerçekten de buymuş gibi. Yanılgılarımızın olacağını hesaba katmadan, zihnimiz masanın üzerine koydu isimleri.
Peki, neden hiç bu açıdan bakmadık?
Kitabın sonunda mutlu mu bitti, mutsuz mu bitti merakından ayrı.
Bitecek nasılsa ve nasıl biteceğini değiştiremeyeceğimiz gerçeğini neden görmedik?
Hayatımızda sonucuna etki edebileceğimiz eylemlerden mi kaçıyoruz, yoksa sonucundan mı?
Hayat, sebep sonuç ilişkilerinden ibaret değil elbette.
Ne kadar yaş almışsak hayattan, mislince yaşamayı da göze almaktır asıl olan.
Bir kez için bize uğrayan yaşamı şans görüp, kendi sonucumuzu belirlemek için heyecan duymalıyız.
“Öyle bir yer ki bu dünya; bütün insanlar, gökyüzünde yolunu kaybetmiş bir yağmur damlası gibi.” demiş Özkan Günaydın.
Ve sonrasında bu cevabı bulmuş bakın nerden: “Hayatım tarafından” diyor Tarkovski. “Tuzağa düşürüldüm.”
Tuzaklara takılmadan, tuzakların her zaman olacağını unutmadan yaşamalı, yaşamayı sevmeli.
İnsanız, insansız kalamayız elbette.
İnsan olmanın bilincinden ayrılmadan.
İnsanların dışında kalan tüm canlıları korumayı kendimize görev bilerek, yaşama bir üstünlük daha kurup anın ve hayatın tadına varmalıyız. Tuzaklardan uzak bir yaşam dileklerimle.
Büyük bir heyecanla "Hayat mutluluk payından büyük dilimi." denk düşürsün bahtınıza.
Hoşça kalın, mutlu kalın.
güzel yazılar okunası yazılar anlamlı yazılar Rafet Karanfil