Eminim birçoğunuz benim gibi birçok şeyden vazgeçtiniz daha doğrusu vazgeçmek zorunda kaldınız. Nedir bunlar hiç düşündünüz mü?
Ben mesela abla oldum çocukluğumdan, şımarıklığımdan, yeri geldi düşlerimden vazgeçtim. Peki bunlar bana kazandırdı mı ? Yoksa baştan bir sıfır yenik mi başladım hayata?
Vazgeçmek iyi mi kötü mü ? Vazgeçen kazanır mı kaybeder mi? Bilen var mı?
Vazgeçmek pes etmek mi, terk etmek mi? Bırakmak mı?
Vazgeçmek günlük yaşantımızda o kadar hayatımızın içinde o kadar sık karşılaştığımız bir durum ki , çoğu zaman fark edemediğimiz sıradan bir durumda ,bazen ise geleceğimizi belirleyecek çok önemli bir karar aşamasında karşımıza çıkar .
Neler için, nelerden vazgeçtiniz bir düşünün ? Ama asıl düşünmeniz gereken ulaştıklarınız veya ulaşmayı hedefledikleriniz vazgeçtiklerinize değdi mi?
Bazen en başarılı kararların ardında yer alan gerçek vazgeçebildiklerimizdir.
Çocukluğumuzdan beri bize hep vazgeçmemeyi öğrettiler. Vazgeçmenin pes etmek olduğunu anlattılar. Vazgeçersek kaybedebileceğimizi söylediler. Vazgeçmezsek kazanacağımızı söylediler. Bu bazen doğru çıktı, bazen yanlış. Yanlış çıktığında mutlu olmadığımız evlilikler yürüttük, sevmediğimiz işleri yaptık, inandıklarımızla yaptıklarımız birbirine karıştı. Ne vazgeçebildik, ne de kazanabildik.
Ne kadar başarısız olursa olsun koltuğunu bir türlü bırakamayan politikacılar; akademik hayatta bir türlü emekliliğini isteyip de yerlerini gençlere bırakamayan yaşlı başlı profesörler hep vazgeçmesini bilmemenin örnekleridir.
Bitirmesini bilmemek, özel hayatımızda da yakamıza yapışan bir zulümdür. Ne kadar cendereye dönüşse de bir türlü vazgeçemediğimiz ilişkilerimiz, evliliklerimiz hep bitirmesini bilememekten kaynaklanır.
Sadece kendisine güvensiz ya da zayıf kişiler değil; birçok zeki ve güçlü insan da kendisi için kötü olduğunu bildiği halde gerek profesyonel, gerekse özel hayatında bir türlü bitirmeyi başaramaz. Sanki bilmekle yapmak arasında bir uçurum vardır.
Belki de bazen vazgeçmemiz gerekiyordur. Bırakabilmek, dur diyebilmek, tamam diyebilmektedir aradığımız mutluluk.
Peki yapabilsek neler kazanıyoruz? Gelin ona bakalım:
Vazgeçebilmek, bazen özgürlüktür.
Sevmediğiniz bir işi yapmak, insanı bir anlamda mutsuzluğa mahkum eder. İşini sevmez, iş ortamını sevmez ama işini bırakamaz. Çünkü alışkanlıkları kararlarının önüne geçer. Niye mi? Çünkü iş sahibi olmanın rahatlığını, her ay maaş almanın güven veren yapısını bırakmak istemez. İşi bırakmak, sevdiği işi yapmak ya da bunu yapmak için çaba sarf etmek risktir. Bu riski alabildiğinizde yani, vazgeçebildiğinizde özgürleşiyorsunuz. Çünkü kendiniz için bir şeyler yapmaya başlıyorsunuz. Zihniniz berraklaşıyor. Tazeleniyor. Daha özgür düşünmeye başlıyorsunuz.
Tek alternatifte diretmek zaman kaybettirir.
Bazen önümüzde bir alternatif vardır. Bunun en doğru olduğunu düşünürüz. Ve sürekli o alternatifi deneriz. Tek hedefimiz odur. Ama o gerçekleşmez, yorar, hayal kırıklığına uğratır. Ya başka alternatifler kazandırıyorsa? Aynısında diretmek kazanç mıdır? Tek gördüğümüz, aslında tek değildir. Sadece bizim görüş alanımızda o vardır. Biraz dışarıya çıkmaya cesaret edince, yeni alternatifler çıkacaktır karşımıza.
Tek alternatife takılmamak, yenisi için araştırmalar yapmak, sadece mevcuttan vazgeçmektir. Kaybetmek anlamına gelmez.
Vazgeçmek kötü bir şey değildir. Pes etmek anlamına da gelmez. Sadece doğru zamanda vazgeçmeyi bilmek gerekir.
Çok sevdiğim bir sözle noktayı koymak istiyorum.
Karayı gözden kaybetmeyi göze alamayan, yeni yerler keşfedemez.”( Andre Gide.)
KEZBAN SELÇUK
vazgeçmek güzel yazılar anlamlı yazılar okunası yazılar KEZBAN SELÇUK