Bir zamanlar Azra adında bir kız vardı. Azra çok güzel bir kızdı. Dışı güzel olduğu kadar içi de çok güzeldi Azra'nın. Azra'nın en iyi özelliği hayvanlara ve doğaya karşı olan sevgisiydi. Azra ve ailesi o gün pikniğe gideceklerdi. Azra da doğayı çok sevdiğinden sabırsızlanıyordu. Annesine:
- "Anne,pikniğe ne kadar kaldı?" diye sordu.Annesi:
- "Sabret kızım az kaldı." diyerek cevap verdi. Azra odasına çıktı. Azra'nın yapmayı en çok sevdiği şeylerden birisi de resimdi. Çalışma masasından bir kağıt aldı. Ve resim yapmaya başladı. Yaptığı resim yemyeşil bir ormanı ve hayvanları anlatıyordu. Yeşillikler içinde bir ormanı hem de. Ormanı yaptıktan sonra Azra resmine bir göl ekledi. Masmavi bir göl çizmişti. Hayvanları da eklemeye başladı.Tüm hayvanları eklemişti neredeyse. Sonra gökyüzüne bir de kuş çizdi Azra. Kahverengi kanatlar ekledi kuşuna. Azra'nın en sevdiği hayvan kuş olduğundan Azra kuşu daha bir özenle çiziyordu. Tam o sırada annesi Azra'ya seslendi.Annesi:
- "Kızım hadi pikniğe gidiyoruz hızlı ol." dedi.Azra:
- "Tamam." dedi. Ve arabayla yola çıktılar. Bir süre sonra piknik alanına vardılar. Azra annesinden izin alarak piknik alanında gezmeye başladı. Gezerken yerde bir şey gördü ve durdu. Dikkatle baktı ve bunun yaralı bir kuş olduğunu fark etti. "Zavallı kuşçuk" dedi kendi kendine . Kuşun haline acımıştı.Hemen annesini çağırdı.Annesine:
- "Anne, bak yaralı bir kuş.Onu eve alalım ne'olur." dedi. Annesi kabul etti. Azra bu kuşun bir serçe olduğunu fark etti. Hemen kuşu bir bezle sardılar. Eve geldiklerinde Azra'nın annesi veteriner olduğundan kuşu sargıyla sardı.Azra'ya:
- "Kuş 1-2 güne kalmaz iyi olur." dedi. Kuş iyileşince onu balkona çıkardılar. Azra ve kuşunun ayrılma zamanıydı. Azra onu yavaşça gökyüzüne bıraktı. Kuş artık uçuyordu. Azra mutluluktan ağlıyordu. Kuş birden geri dönüp Azra'nın parmağına kondu.Ve cik cik diye öttü. Azra'nın yanından gidip gökyüzüne havalandı. Azra da onu gökyüzünde kaybolana kadar izleyip arkasından el salladı. Azra için bu unutulmaz bir anı oldu. Azra minik serçesini asla unutmayacaktı.
