Ayakkabıcı yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar kapanmak üzere olduğundan spor ayakkabılara rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks sayılmazdı ama küçük bir dükkân için yeterliydi. Onların en güzelini ön tarafa koyunca çocuk vitrine doğru daha yaklaştı. Fakat koltuk değneği kullanmaktaydı. Hem de güçlükle.
Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündeki pantolonun sol bacağının dizinin alt kısmından sonrası boştu. Bu yüzden de sağa sola uçuyordu pantolon ucu. Çocuğun baktığı ayakkabılar sanki kendinden geçirmişti. Bir müddet öyle durdu ve daldı hülyalara, bir süre sonra da hülyalardan çıkıp yola koyuldu. Adam dükkândan çıkarak ona yaklaşıp
-Küçük diye seslendi.
-Ayakkabı almayı düşündün mü bu seneki modeller bir harika!
Çocuk, ona dönerek:
-Gerçekten çok güzeller!.. diye tebessüm etti. Ama benim bir bacağım doğuştan eksik.
-Bence önemli değil diye atıldı adam. Bu dünya da her şeyiyle tam insan yok ki. Kiminin eli eksik, kiminin de bacağı, kiminin de aklı ya da imanı.
Küçük çocuk, bir şey söylemiyordu. Adam ise konuşmayı sürdürdü.
-Keşke imanımız eksik olacağına ayaklarımız eksik olsaydı.
Çocuğun kafası iyice karıştı, bu sefer adama doğru yaklaşıp.
-Anlayamadım dedi. Neden öyle olsun ki?
-Çok basit!.. dedi, adam. Eğer imanımız yoksa cennete giremeyiz. Ama ayaklar yoksa problem değil. Zaten orda eksiklikler tamamlanacak hatta sakat insanlar sağlamlara oranla daha fazla mükâfat görecekler.
Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar çektiği acılar hafiflemiş gibiydi.
Adam vitrini işaret ederek, baktığın ayakkabı sana yakışır, denemek ister misin?
Çocuk başını iki yana sallayarak üzerinde 30 lira yazıyor, almam mümkün değil ki.
İndirim sezonunu senin için biraz öne aldım dedi adam. Bu durumda 20 liraya düşer, zaten sen bir tekini alacaksın o da 10 lira eder.
Çocuk biraz düşünüp
-Ayakkabının diğer teki işinize yaramaz dedi. Onu kim alacak ki?
-Amma yaptın ha diye güldü adam. Onu da sağ ayağı eksik olan bir çocuğa satarım.
Küçük çocuğun aklı bu sözlere yatmamıştı. Adam devam ederek;
-Üstelikte öğrencisin değil mi? Diye sordu.
-İkiye gidiyorum! diye atıldı çocuk. Üçe geçtim sayılır.
-Tamam, işte dedi adam. 5 lirada öğrenci indirimi yapsak geri kalanda pazarlık payı olur zaten, bu durumda ayakkabı senindir. Sattım gitti ayakkabıyı!
Çocuğun aklı karışıktı, dükkâna girdi raflar onun beğendiği modelin aynısıyla doluydu. Ama adam vitrinde olanı çıkarttı. Bir tabure alıp döndükten sonra çocuğu oturtup sağ ayağını giydirdi. Ve çıkarttığı eskiyi göstererek
-Benim satış işlemim bitti! dedi. Sen de bana bunu satsan memnun olurum.
-Şaka mı yapıyorsunuz? diye kekeledi çocuk. Onun tabanı delinmek üzere. Eski ayakkabı para eder mi?
-Sen çok cahil kalmışsın be arkadaş dedi adam. Antika eşyalardan haberin yok her halde. Bir antika ne kadar eski ise o kadar para tutar bu yüzden ayakkabın bence en az 30-40 lira eder.
Küçük çocuk art arda yaşadığı şokları üzerinden atabilmiş değildi. Mutlaka bir rüyada olmalıydı bu yaşadıkları, hem de hayatında gördüğü en güzel rüya. Adamın, heyecandan terleyen avuçlarına sıkıştırdığı paralara göz gezdirdikten sonra 10 liralık banknotu geri vererek:
-Bana göre 20 lira yeterli dedi. İndirim mevsimini başlattınız ya!
Adam onu kucaklayarak yanağından öperek parayı aldı. Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer dükkândaki bütün mallarını bir günde satsa böyle bir mutluluğu bulamazdı. Çocuk yavaşça yerinden doğruldu. Sanki koltuk değneğine ihtiyaç duymuyordu. Sımsıcak tebessümle teşekkür etti.
-Babam haklıymış! Sakat olduğum için üzülmeme gerek hiç gerek yok demişti.
tek ayakkabı hikayesi bilgelik öyküleri seçme öyküler ibretlik öyküler en güzel hikayeler hikaye oku etkileyici hikayeler nükteler güzel yazılar